சூசையும் மரியாளுடன் பெத்லகேம் சென்றார்
ஒரு குன்றின் சரிவில் கன்றின் தொழுவில்
இரவு தங்கினர் திங்கள் விளக்கெரிந்தது
தென்றலும் பாடிற்று தேன் சிந்திற்று வானம்

நள்ளிரவு நேரம் நகர மக்கள்
தெள்ளிய துயிலில் தூங்கிடும் நேரம்
கொடுங்குளிர் வாடையும் இருளின் கொடுமையும்
இடுக்கண் தந்தே இப்புவியோரை

வருத்தும் நேரம், வானில் புத்தம் புதிய
உருவுடன் வால்மீன் ஒன்றும் தோன்றிடிட
விண்ணில் மீன்கள் வியந்து பார்த்திட
விண்ணின் அரசன் மண்ணில் குழந்தையாய்
பிறந்திடலானர் திருக்குமரன் உதித்திடலானார்

அறம்வளர் மரியவள் அன்னையாகிட்டாள்
புள்ளினம் ஆர்த்தன,பூவினம் மலர்ந்தன
வண்ணபுறாக்களும் வளைய வந்தன
கழுதைகளும் எருதுகளும் காவல் நின்றன
மெசியா பிறந்த மகிழ்ச்சியோ மகிழ்ச்சி!!

வான்தூதர் வந்துரைக்க மேய்ப்பரும் வந்தார்
முன்னட்டியில் பொதிந்து கிடந்த முதல்வனை
கண்டு களித்தனர், காணிக்கை செலுத்தினர்
குவலயத் தலைவனை குழந்தையாய்
புவியில் பெற்றிடும் புதுமை கொண்டனள்

கன்னி இறைமகன் கனியைத் தந்த
உன்னத நிலைக்கே உயர்த்தப் பட்டாள்
பிறந்த குழந்தையை துணியில் பொதிந்து
கரங்களில் கனியென ஏந்தி தூய
அன்பைப் பொழிந்தாள் அருள் நிறை மரியாள்

மாடுகள் அடையும் மலைக்குன்றில்
கடின உழைப்பாளி தச்சன் வளவன்
மரியிடமாக மாபரன் கடவுள்
திருவுருவெடுத்துப் பிறந்தார் என்றால்
ஏழ்மையின் வடிவால் இருந்த குன்றும்
தூய்மையின் உருவால் துலங்கிய தாமோ?

இறைமகன் ஏழ்மையை ஏற்ற நிகழ்ச்சியில்
மறைந்துள்ள கருத்தை மனத்தில் கொள்வீர் !.