உங்களுக்குத் தேவையான கட்டுரையைத் தேர்வு செய்யவும்
இறை இயேசுவில் அன்பார்ந்த சகோதரர்களே, சகோதரிகளே,
நோயற்ற வாழ்வும், ஆரோக்கியமான உடலும் கொண்டவனாகத் திகழ, தகுந்த தண்ணீரைப் பருகவும், அன்றாட உடல் பயிற்சியும், உணவும் பெற வழிவகைகளைத் தேடுகின்றான் மனிதன். இவ்வாறு மனித சமுதாயம் வாழ்வில் முன்னேற எடுக்கும் பாதைகளை, முயற்சிகளை அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம்.
இறுதியாகப் புனித அசிசியாரோடும் சேர்ந்து செபிப்போம். ஓ! தெய்வீகக் குருவே ஆறுதல் பெறுவதைவிட ஆறுதல் கொடுக்கவும், பிறர் என்னைப் புரிந்துகொள்வதை விட பிறரைப் புரிந்து கொள்ளவும், பிறர் அன்பைத் தேடுவதைவிட, பிறருக்கு அன்பு காட்டவும் எனக்கு அருள் புரியும்.
தேவை திசை மாறாத அன்பு கடவுளை நாம் முழு இதயத்தோடும், முழு அறிவோடும், முழு ஆற்றலோடும் அன்பு செய்கின்றோமா? ஒரு பங்குத் தந்தையிடம் அவரது பங்கு மக்களில் ஒருவர் வந்து, "சுவாமி, எனக்காக வேண்டிக்கொள்ளுங்கள்" என்றார். "செபிக்கும்போது ஏதாவது ஒரு குறிப்பிட்ட கருத்துக்காக செபிப்பது நல்லது. ஆகவே எந்தக் கருத்துக்காக செபிக்கவேண்டுமென்று கூறினால் நன்றாக இருக்கும்" என்றார் பங்குத் தந்தை, வந்தவரோ, "என் மனைவி என்னை அன்பு செய்ய வேண்டும்" என்று செபியுங்கள் என்றார். பங்குத் தந்தையோ, "ஏன், உங்களுக்கும், உங்கள் மனைவிக்குமிடையே ஏதாவது பிரச்சினையா?” என்றார். அதற்குக் கணவர், "அப்படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லை சுவாமி. என் மனைவி நான் விரும்புகின்ற அளவுக்கு என்னை அன்பு செய்வதில்லை" என்றார்.
நிகழ்ச்சியில் வந்த கணவருக்கும், அவருடைய மனைவிக்கும் இடையே உள்ள பிரச்சினையைப் போன்றதுதான் நமக்கும் கடவுளுக்குமிடையே உள்ள பிரச்சினை. கடவுளைப் பார்த்து, "கடவுளே உமது மக்கள் நீர் விரும்பும் அளவுக்கு உம்மை அன்பு செய்கின்றார்களா?" என்று கேட்டால், கடவுள் என்ன பதில் சொல்வார்? "என் மக்கள் நான் விரும்பும் அளவுக்கு என்னை அன்பு செய்கின்றார்கள்” என்று கடவுள் கூறினால் (முதல் வாசகம், நற்செய்தி) நாம் மகிழ்ச்சி அடைவோம். அப்படிச் சொல்லமாட்டார் என்றால், நமது வாழ்க்கையைத் திருத்தி அமைத்துக்கொள்வோம்.
நமது இதயம் (உணர்வுகளின் கூட்டு) எப்பொழுதும் சூரியனைப் பார்த்திருக்கும் சூரியகாந்திப் பூவைப் போல் இறைவனைப் பார்த்திருக்க வேண்டும். நமது அறிவு (எண்ணங்களின் கூட்டு) எப்பொழுதும் ஞாயிறைப் பார்த்திருக்கும் தாமரையைப் போல கடவுளைப் பார்த்திருக்க வேண்டும். நமது ஆற்றல் (நமது செயல்களின் கூட்டு) நாளும், பொழுதும் ஆண்டவரைப் போற்றிக்கொண்டேயிருக்க வேண்டும். நமது இறை அன்பு | திசை மாறினால், நமது பிறர் அன்பு திசை மாறும் ! நமது இறை அன்பு திசை மாறும்போது மீட்பராம் இயேசுவின் துணையை நாடுவோம் (இரண்டாம் வாசகம்).
மேலும் அறிவோம் :
அன்பகத்(து) இல்லா உயிர்வாழ்க்கை வன்பாற்கண்
வற்றல் மரந்தளிர்த்(து) அற்று (குறள் : 78).
பொருள் :
உள்ளத்தில் அன்பு இல்லாமல் குடும்பம் நடத்துவது என்பது பாலைவனத்தில் பட்ட மரம் மீண்டும் துளிர்விட்டுத் தளிர்த்தது என்று கூறுவது போலாகும்! அன்பில்லாமல் குடும்பம் நடத்துவது கொடுமை மிக்கது!
ஒரு வழக்கறிஞருக்கு அடிக்கடி வயிற்றுப்போக்கு ஏற்பட்டது, ஏனென்றால், அவர் சட்டத்தைக் கரைத்துக் குடித்து விட்டாராம்! கிறிஸ்துவின் காலத்தில் வாழ்ந்த சட்ட வல்லுநர்களுக்கும் அடிக்கடி சட்ட வயிற்றுப் போக்கு ஏற்பட்டது. அவர்கள் கடவுள் தந்த பத்துக் கட்டளைகளை 613 சட்டங்களாகப் பெருக்கினர். இவற்றில் 248 சட்டங்கள் மனிதர் என்னென்ன செய்ய வேண்டும் என்று விதித்த நேர் மறைச் சட்டங்கள், எஞ்சியிருந்த 365 சட்டங்கள் மனிதர் என்னென்ன செய்யக்கூடாது என்று தடை செய்த எதிர்மறைச் சட்டங்கள். இச்சட்டங்கள் மனிதர் தாங்க முடியாத பெருசுமையாகிவிட்டன. மறைநூல் அறிஞர்களும் பரிசேயரும் "சுமத்தற்கரிய பழுவான சுமைகளைக் கட்டி மக்களின் தோளில் வைக்கிறார்கள்" (மத் 23:4) என்ற கிறிஸ்துவே கூறியுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
இச்சூழலில் இன்றைய நற்செய்தியில் மறைநூல் அறிஞர் ஒருவர் கிறிஸ்துவை அணுகி வந்து அவரிடம், "அனைத்திலும் முதன்மையான கட்டளை எது?" (மாற் 12:28) என்ற கேட்டது நியாயமான கேள்வி, கிறிஸ்து எல்லாச் சட்டங்களின் சாரத்தை இரண்டே கட்டளைகளில் அடக்கிவிட்டால், விவிலியத்தை மேற்கோள் காட்டியே அவர் பதிலளிக்கிறார், இணைச்சட்ட நூலை மேற்கோள் காட்டி, கடவுளை முழு உள்ளத்துடன் அன்பு செய்வது முதன்மையான கட்டளை என்று அறிக்கையிடுகின்றார் (இச 8:4 5). லேவியர் நூலை மேற்கோள் காட்டி நம்மை நாம் அன்பு செய்வது போல் அடுத்திருப்பவரையும் அன்பு செய்வது இரண்டாம் கட்டளை என்று கூறுகிறார் (லேவி 19:18).
கிறிஸ்துவினுடைய போதனையின் புதிய அம்சம், அவர் இறையன்பையும் பிறரன்பையும் வெவ்வேறாகப் பிரித்துக் காட்டாமல், இரண்டையும் இணைத்துக் காட்டுகிறார். மேலும் பிறரன்புக் கட்டளை, இரண்டாம் கட்டளை முதலாவது கட்டளைக்கு இணையானது என்று கூற அவர் தயங்கவில்லை ) (மத் 22:39). உண்மையில் பிறரன்புதான் இறை அன்பின் வெளிப்பாடாகும்.
'அபு பென் ஆடம்' என்பவர் கண்ட ஒரு காட்சியில் ஒரு வானதூதர் கடவுளை அன்பு செய்வோரின் பட்டியலைக் காட்டினார். அதில் தன்னுடைய பெயர் இடம் பெறாததைக் கண்டு ஏமாற்றம் அடைந்த அவர் வானதூதரிடம் : "அபு பெண் ஆடம் தனது அயலாரை அன்பு செய்யும் மனிதன்" என்று எழுதும்படி கேட்டுக் கொண்டார். அடுத்த நாள் அதே வானதூதர் காட்சியில் இறையடியார்கள் பட்டியலைக் காட்டினார். அதில் அடி பென் ஆடத்தின் பெயர் முதலிடத்தில் இருந்தது. கண்ணுக்குப் புலப்படுகின்ற மனிதர்களை அன்பு செய்ய முடியாதவர்கள் கண்ணுக்குப் புலப்படாத கடவுளை அன்பு செய்ய இயலாது. அப்படி அவர்கள் சொன்னால், அது பச்சைப் பொய் என்கிறார் புனித யோவான் ( 1 யோவா 4:19).
இக்காலத்தில் அடுத்தவர்களுடைய பிரச்சினைகளைக் குறைந்த அளவு பொறுமையுடன் கேட்டால், அதுவே மாபெரும் அன்பாகும். இன்றைய மனிதர் பரபரப்பான உலகில் இயந்திரமயமான வாழ்க்கை நடத்துகின்றனர், அவர்களுக்கு மற்றவர்களுக்கு நேரம் ஒதுக்க மனமில்லை . "எல்லாரிடமும் கைக்கடிகாரம் உள்ளது; ஆனால் எவருக்குமே நேரம் இல்லை " (Everybady have a 'watch; but nobady has time.) ஒருவர் தன் நண்பருடன் ஒருமணி நேரம் பேசித் தன் பிரச்சினைகளைக் கொட்டித் தீர்த்தார். இறுதியில், "நன்றி நண்பா! என் தலைவலி எல்லாம் போய் விட்டது” என்றார், அதற்கு நண்பர் அவரிடம், "உன் தலைவலி எங்கும் போகவில்லை : எனக்கு இப்ப உன்னுடைய தலைவலி வந்துவிட்டது" என்றார், பிறருடையப் பிரச்சினைகளைக் கேட்பதால் நமக்குத் தலைவலி வந்தாலும் பரவாயில்லை, அவர்களுக்குப் பொறுமையுடன் செவிசாய்க்க வேண்டும். அவ்வாறு செய்யும்போது நாம் கிறிஸ்துவை நம் வாழ்வில் பிரதிபலிக்கின்றோம். “மெய்யாகவே அவர் நம் பிணிகளைத் தாங்கிக் கொண்டார்; தமது துன்பங்களைச் சுமந்து கொண்டார்” (எசா 53:4).
கடவுளை அன்பு செய்கிறோம். ஆனால் இன்றைய முதல் வாசகத்தில் கடவுள் கேட்பதைப்போல் அவரை முழு உள்ளத்துடன் அன்பு செய்கின்றோமா ? கடவுளை அன்பு செய்வதில் நாம் இருமனப்பட்டவர்களாய் இருக்கின்றோம். ஒரு பாட்டி ஆலயத்திகுச் சென்றபோதெல்லாம், மிக்கேல் வானதூதரைத் தொட்டுக் கும்பிடுவார்; அதே நேரத்தில் அத்தூதரின் காலடியில் கிடக்கும் லூசிப்பேயையும் தொட்டுக் கும்பிடுவார். ஏன் அவர் அவ்வாறு செய்தார்? என்று கேட்டதற்கு அவர் கூறிய பதில்: “விண்ணகம் சென்றால், மிக்கேல் தூதர் கவனித்துக் கொள்வார்; நரகம் சென்றால் லூசிப்பேய் கவனித்துக் கொள்ளும். இருவரையும் திருப்திப்படுத்துவது நல்லது.
அப்பாட்டி போன்று நாமும் இருமனப்பட்டவர்களாய் உள்ளோம், ஒவ்வொரு கனமான பாவமும் ஒரு வகையில் சிலை வழிபாடு எனலாம். சிலைவழிபாட்டிற்குத் திருத்தூதர் பவுல் கூறும் இலக்கணம்; "படைக்கப்பட்டவற்றை வழிபட்டு அவற்றுக்குப் பணிவிடை செய்தார்கள்; படைத்தவரை மறந்தார்கள் " (உரோ 1:25). அதே திருத்தூதர் பொருளாசையைச் சிலைவழிபாட்டிற்கு ஒப்பிடுகிறார், கிறிஸ்துவும், நாம் இரு தலைவர்களுக்கு, ஊழியம் செய்ய முடியாது என்கிறார், "நீங்கள் கடவுளுக்கும் செல்வத்துக்கும் பணிவிடை செய் முடியாது" (மத் 5:24)
இன்றையப் பதிலுரைப்பாடல் (திபா 18) கூறுகிறது: "கடவுளே நமது ஆற்றல், கற்பாறை, மீட்பர், கேடயம், அரன்," அவரை முழுமையாக அன்புகூர நமக்கு அழைப்பு விடுக்கிறது.
எனவே கடவுளை முழுமையாக அன்பு செய்து, நம்மை நாம் அன்பு செய்வதுபோல நமக்கு அடுத்திருப்பவரையும் அன்பு செய்வோம். இறை அன்பு இல்லாத பிறர் அன்பு வேரற்ற மரம், பிறர் அன்பு இல்லாத இறை அன்பு கனிகொடாத மரம், பிறர்க்கு உதவி செய்வதைவிட பிறரிடம் இனிமையாகப் பேசுவது சிறந்ததாகும்.
அகார், அமர்ந்து ஈதலின் நன்றே முகன் அமர்ந்து
இன் நிசாலன் ஆகப்பெறின் (குறள் 92)
பிறரன்புக்கு இலக்கணமாக வாழ்ந்த புனித அன்னை தெரசா, ஏழ்மையில் வாடிய ஒரு பெண்ணிடம் இருந்துதான் அன்பைக் குறித்துத் தான் கற்றுக் கொண்டதாகக் கூறியுள்ளார். அந்நிகழ்வை அன்னை சொன்னது போலவே கேட்போம்.
“இர் இரவு எங்கள் துறவு இல்லத்திற்கு ஒருவர் வந்தார். அவர் என்னிடம், “தாயே, அருகில் ஒரு குடும்பத்தில் எட்டுக் குழந்தைகள். அத்தனைபேரும் பல நாள்கள் பட்டினியாய் இருக்கிறார்கள்” என்றார். . நான் உடனே அவர்களுக்குத் தேவையான உணவுப் பொருள்களை எடுத்துக் கொண்டு அவ்வில்லத்திற்குச் சென்றேன். அங்கு அக்குழந்தைகள் பட்டினியால் உடல் மிகவும் மெலிந்து, கண்கள் . இருண்டு படுத்துக்கிடந்தார்கள். நான் கொண்டு சென்ற உணவை அக்குழந்தைகளின் தாய் நன்றியோடு பெற்றுக் கொண்டதும், அதில் பாதியை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே சென்றார். சிறிது நேரம் கழித்து அவர் மீண்டும் வந்து தன் குழந்தைகளுக்கு மீதம் இருந்த உணவைப் பரிமாறினார். எங்கே அவ்வளவு அவசரமாகப் போய்விட்டு வருகிறீர்கள் என்று கேட்டபோது அந்தத்தாய் அடுத்த வீட்டில் உள்ளவர்களும் பலநாள்கள் பட்டினியாய் இருக்கிறார்கள்' என்று பதில் சொன்னார்.
ஓர் ஏழை மற்றோர் ஏழையுடன் உணவைப் பகிர்ந்து கொள்வதில் ஆச்சரியம் எதுவும் இல்லை. அன்று என்னை வியக்க வைத்தது இன்னொரு உண்மை. பட்டினியால் துடித்துக் கொண்டிருந்த தன் குழந்தைகளின் அழுகைக் குரலைத் தினமும் கேட்டு வந்த அந்தத்தாய் அடுத்த வீட்டில் உள்ளவர்களும் பட்டினியாய் இருந்தனர் என்பதைத் தெரிந்து வைத்திருந்தாரே என்பதுதான். பொதுவாக நாம் துன்பப்படும்போது நம்மை பற்றி மட்டுமே நமது கவனம் இருக்கும். அடுத்தவர்களைப் பற்றிச் சிந்திக்க நமக்கு மனமோ, நேரமோ சக்தியோ இருக்காது. ஆனால் அந்தத் தாயிடம் நான் கண்ட பரிவும் அன்பும் பகிர்வும் என்னை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது.
புனித அன்னை தெரசா அவர்கள் பகிர்ந்து கொண்ட இந்த அனுபவம் அன்பின் ஆழத்தை; இலக்கணத்தை நமக்குச் சொல்லித் தருகிறது.
யூதர்கள் விவிலியத்தில் காணப்படும் கட்டளைகளை ஒன்றாகத் தொகுத்து மொத்தம் 613 (செய்ய வேண்டியவைகள் 2498. செய்யக் கூடாதவைகள் 365) என்று பட்டியலிட்டனர். இவைகளில் முக்கியமானது எது என்று பேர் பெற்ற ரபீக்களிடம் மக்கள் கேட்டறிவது வழக்கம். இயேசுவிடமும் மறைநூல் அறிஞர் ஒருவர் இதைத்தான் கேட்கிறார். “கட்டளைகளின் முதன்மையானது கடவுளை அன்பு செய்வதும் (இ.ச. 6:6), தன்னைப் போல் அடுத்தவரை அன்பு செய்வதும் (லேவி. 19:18) ” என்பது இயேசுவின் பதில்.
இந்த இரண்டு கட்டளைகளும் கிறிஸ்தவ வாழ்வின் உயிர் நாடி. நாம் மூச்சுவிடும் போது, காற்றை உள்வாங்கி வெளிவிடுவதுபோல, கடவுள் அன்பை உள்வாங்கி பிறர் அன்பாக அதை வெளிக்கொணர வேண்டும். எனவே இரண்டும் பிரிக்க முடியாதவை. அப்படியெனில் நாம் அடுத்தவர் மீது காட்டும் அன்பு நாம் சுவைத்து இன்புற்ற இறையன் பே! இதில் களங்கமிருக்காது, கலப்படமிருக்காது மாறாகக் கனிவிருக்கும். நல்ல கனி கொடுக்கும் கடவுளின் சாயலைப் பழித்துக் கடவுளை அன்பு செய்ய இயலுமா? (1 யோ. 4:11--21).
இறைவன் முழுமையான மனத்தோடும் பிளவுபடாத உள்ளத்தோடும் அன்பு செய்வதும், தன்னிடம் அன்பு கொள்வது போல அடுத்திருப்பவரிடம் அன்பு செலுத்துவதும் எரிபலிகளையும் வேறு பலிகளையும் விட மேலானது என்று சொன்னதும் அவர் அறிவுத் திறனோடு பதில் அளித்ததைக் கண்ட இயேசு அவரிடம் “நீ இறையாட்சியினின்று தொலைவில் இல்லை” என்றார் (மார்க். 12:34).
இந்தக் கூற்று பாராட்டா? இல்லை, எச்சரிக்கையா? இயேசுவின் இந்த வார்த்தைகள் பாராட்டாகக் கிடைத்த பெரும் பேறுதான். ஆனால் “நீ பக்கத்தில் வந்து விட்டாய். ஆனால் இன்னும் உள்ளே நுழையவில்லை” என்ற எச்சரிக்கையாகவும் அல்லவா தொனிக்கிறது!
இறையாட்சிக்கு, விண்ணகப் பேரின்பத்துக்கு மிக அருகில் வந்து விட்டு அதை அனுபவிக்காமல் போவது எவ்வளவு வருந்தத்தக்கது! ஆகா, இத்துணை. விலையுயர்ந்த கலைநயமிக்க மாளிகையை என் தந்த எனக்காகக் கட்டியிருக்கிறார் என்று அருகில் வந்து வியந்து பார்த்துவிட்டு உள்ளே நுழைந்து அதில் வாழவில்லையென்றால் என்ன பயன்?
“நிலை வாழ்வை உரிமையாக்கிக் கொள்ள நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?” (லூக். 10:25) என்ற கேள்விக்குத் திருச்சட்ட அறிஞர் சரியாக விடையளித்ததில் வியப்பில்லை. உரையாடல் அத்துடன் முடிந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் முடியவில்லை. ஏன்? அந்தப் பதில் அப்படியே திருச்சட்ட நூலிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட ஒன்று. (இ.ச, 6:5). அது 'அறிவளவில் மட்டும்தானா? அனுபவமாக வேண்டாமா? செயலாக மலர வேண்டாமா? எனவே தான் உரையாடல் தொடர்கிறது. “சரியாய்ச் சொன்னீர். அப்படியே செய்யும். அப்பொழுது வாழ்வீர்” (லூக். 10:28). அதன் விளக்கம் நல்ல சமாரியர் உவமை.
“நீங்கள் மனந்திரும்பி சிறு பிள்ளைகள் ஆகாவிட்டால் விண்ணரசில் புக மாட்டீர்கள்” - இந்த இறைவாக்கை மனப்பாடம் செய்தால் மட்டும் நாம் உள்ளே நுழைந்துவிட முடியுமா? குழந்தை உள்ளத்தோடு கடவுளின் வார்த்தையை நம்பும் பண்பும், மன்னித்து மறக்கும் மனமும் கொண்டவர்களாய் நம்மையே தாழ்த்தினால்தானே "நமக்கு விண்ணரசில் இடம் கிடைக்கும். செயலற்ற இறைநம்பிக்கை _- உயிரற்றது (யாக். 2:17).
இறைவனை அன்பு செய்தல் என்றால் என்ன? எளிய முறையில் விளக்க வேண்டும் என்றால் அது 1. இறைவன் திருவுளத்துக்குச் சரணடைவது. 2. அடுத்திருப்பவரை - அயலாரை அன்பு செய்வது. இரண்டுமே எளிதல்ல. இறைவன் திருவுளத்தை இனம் காண்பதும் கடினம். நம்மைச் சுற்றி இருப்பவர்களில் இறைவனைக் காண்பதும் கடினம்.
இறையன்பும் பிறரன்பும் இரு வேறு அன்புறவுகள் அல்ல. மாறாக ஒரு நாணயத்தின் இரு பக்கங்கள், இரு வெளிப்பாடுகள். இறையன்பைப் பிறரன்பில் தான் காண முடியும். “கடவுளிடம் அன்பு செலுத்துவதாகச் சொல்லிக் கொண்டு தன் சகோதரர் சகோதரிகளை வெறுப்போர் பொய்யர். தம் கண்முன்னேயுள்ள சகோதரர் சகோதரிகளிடம் அன்பு செலுத்தாதோர் கண்ணுக்குப் புலப்படாத கடவுளிடம் அன்பு செலுத்த முடியாது” (1 யோ. 4:20).
காற்றை அது நம் உடலில் படும்போதும், மரங்கள் அசையும் போதும், புழுதிப்படலம் சுழலும் போதும் தான் நாம் உணர்வுது போல இறைவனை அன்னை தெரசா ஏழை நோயாளிகளிடமும், வலேசா உழைக்கும் தொழிலாளர்களிடமும், அண்ணல் காந்தி மக்கள் விடுதலையிலும்தானே காண முடிந்தது! நாமும் எதார்த்த வாழ்வில் அயலானில் காண விரும்பாத இறைவனின் உடனிருப்பை திருவிழாக்களிலும் தேரோட்டங்களிலும் மட்டுமே காண நினைப்பது அபத்தமே! கண்ணை மூடி செபிப்பதைக் கைவிட்டு இறைபுகழ்ச்சி ஆர்ப்பரிப்புக்களில் மட்டுமே உணர முயற்சிப்பது கூட அபத்தமே!
இறையன்பு இல்லாத மனித அன்பு வேரற்றது. மனித நேயமாக, மன்னிப்பாக மலராத இறையன்பு பொருளற்றது, போலியானது.
“அன்புள்ள இடத்தில்தான் உயிர் இருக்கிறது. அன்பில்லா வாழ்க்கை இறப்பே. அன்பும் உண்மையும் ஒரு நாணயத்தின் இரு பக்கங்கள். உண்மையினாலும் அன்பினாலும் நாம் உலகத்தையே வெற்றி கொள்ள முடியும் என்பது என் உறுதியான நம்பிக்கை.” இது அண்ணல் காந்தி சொன்னது.
தேடல் ஆன்மீகம் (ஆங்கிலக் கவிதை தமிழில்)
இதயத்தைத் தேடினேன்
இருக்குமிடம் தெரியவில்லை.
கடவுளைத் தேடினேன்
கண்களுக்குப் புலப்படவில்லை.
மனிதனைத் தேடினேன்
தேடிய மூன்றும் கிடைத்தன.
'அன்பை'க் குறிக்க, ஆங்கிலத்தில் பயன்படுத்தப்படும் 'Love' என்ற சொல், வர்த்தக, விளம்பர உலகிற்கு மிகவும் பிடித்தமான ஒரு சொல். இச்சொல், மிக எளிதாக, மிக அதிகமாகப் பயன்படுத்தப்படுவதால், அதன் உண்மைப் பொருள் காணாமல் போய்விட்டதைப்போன்ற ஓர் உணர்வு எழுகிறது. ஓர் உணவு பிடிக்கும் என்றோ, தன் வீட்டு நாயை பிடிக்கும் என்றோ, பார்த்த படம், வாசித்த நூல் ஆகியவை பிடிக்கும் என்றோ நாம் தமிழில் கூறுவது அனைத்திற்கும், ஆங்கிலத்தில் 'Love' என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்துகிறோம். I love ice cream, I love my dog, I love going for a long walk… என்று அனைத்தையும் 'Love' என்ற சொல்லால் குறிக்கும்போது, அந்த சொல்லில் மட்டுமல்ல, அது குறித்துக்காட்டும் உணர்விலும், கூடுதலான கலப்படங்களும், போலிகளும் உருவாக வாய்ப்பு அதிகமாகின்றது. நம் உள் உலகின் ஆணிவேராக, அடித்தளமாக இருக்கவேண்டிய உண்மையான அன்பு உணர்வு, அதிக அளவில் கலப்படம் செய்யப்பட்ட, போலியான, கடை சரக்காக விற்கப்படுகிறது.
அன்பை இவ்வாறு கலப்படம் செய்து போலியாக்கி, விளம்பரம் செய்யும் இவ்வுலகில், இன்றைய ஞாயிறு வழிபாடு, அன்பைக் குறித்து சிந்திக்க நம்மை அழைக்கிறது. கிறிஸ்தவ மறைக்கும், உலகின் உண்மையான மதங்கள் அனைத்துக்கும் ஆணிவேர், அன்புதான். இந்த அன்பு, முப்பரிமாணம் கொண்டது. இந்த முப்பரிமாண அன்பைப்பற்றி, இறைமகன் இயேசு, இன்றைய நற்செய்தியில் நமக்குச் சொல்லித் தருகிறார்.
இயேசுவின் அறிவுத்திறனைக் கண்டு வியந்த ஒரு மறைநூல் அறிஞர், இயேசுவை அணுகியதாக இன்றைய நற்செய்தி ஆரம்பமாகிறது. "அனைத்திலும் முதன்மையான கட்டளை எது?" என்பது, அவர் இயேசுவிடம் கேட்ட கேள்வி. இம்மறைநூல் அறிஞர், உண்மையைத் தேடுகிறார், ஏனைய மதத் தலைவர்களைப் போல், மறைமுக நோக்கங்களுடன், குதர்க்கமான எண்ணங்களுடன் இவர் கேட்கவில்லை என்பதை இயேசு உணர்ந்ததால், அவரிடம், கிறிஸ்தவ மறையின் மிக முக்கியமான கட்டளைகளைக் கூறுகிறார். அவற்றை, அந்த மறைநூல் அறிஞருக்கு மட்டுமல்லாமல், கூடியிருந்த அனைத்து மக்களுக்கும் இயேசு கூறுகிறார். "இஸ்ரயேலே கேள்" என்ற சிறப்பான அறைகூவலுடன், இயேசு, மூன்று கட்டளைகளைக் கூறுகிறார்.
மூன்று கட்டளைகளா? இறையன்பு, பிறரன்பு என்ற இரு கட்டளைகளைத்தானே இயேசு அளித்துள்ளார்? என்ற கேள்விகள் எழலாம். இயேசு கூறிய இரண்டாம் கட்டளையை ஆழமாகப் பார்த்தால், அங்கு, இரு அன்புகளைப் பற்றி இயேசு பேசுவதை உணரலாம். 'ஒருவர் அடுத்திருப்பவர் மீது அன்பு கொள்ள வேண்டும்' என்று மட்டும் இயேசு சொல்லவில்லை. மாறாக, ‘ஒருவர் தன் மீது அன்பு கூர்வதுபோல், அடுத்தவர் மீது அன்பு கொள்ள வேண்டும்’ என்று கூறியுள்ளார். அடுத்தவர் மீது அன்பு கொள்வதற்கு ஓர் உந்துசக்தியாக, தன் மீது கொள்ளும் அன்பை இயேசு குறிப்பிட்டுள்ளார்.
இன்னும் சிறிது ஆழமாகச் சிந்தித்தால், இதை, இயேசு, ஒரு நிபந்தனையாகச் சொன்னார் என்றும் எண்ணிப்பார்க்கலாம். அதாவது, அடுத்தவர்மீது அன்புகூர்வதற்குமுன், ஒருவர் தன்மீது முதலில் அன்புகூர வேண்டும் என்று, இயேசு கூறுவதுபோல் தெரிகிறது. நம்மீது நாம் கொள்ளும் அன்பு, அக்கறை, மரியாதை என்ற அடித்தளம் உறுதியாக அமையவில்லையென்றால், அடுத்தவர் மீது அன்பு, ஆண்டவர் மீது அன்பு, என்ற வானளாவியக் கோபுரங்களை நம்மால் எழுப்ப இயலாது.
நம்மீது நாம் காட்டும் அக்கறை, அன்பு ஆகியவற்றை, சுயநலம் என்று, தவறாக முத்திரை குத்தவேண்டாம். சுயநலம் என்பது, உண்மையிலேயே ஒரு சிறை. சரியான, உண்மையான அன்பை சுவைக்கத் தெரியாதவர்கள்தான், சுயநலத்தை வளர்த்துக் கொள்வார்கள். தன்னைப்பற்றிய சரியான மதிப்பும், மரியாதையும் இல்லாமல் போகும்போது, தன்மீது தனக்கே எழவேண்டிய உண்மையான அன்பு இல்லாமல் போகிறது. அது, ஒருவரை, சுயநலச் சிறைக்குள் தள்ளிவிடுகிறது. இந்தச் சிறைக்குள் 'நான்' என்ற ஒருவர் மட்டுமே வாழமுடியும். அங்கு அடுத்தவருக்கோ, ஆண்டவனுக்கோ இடமிருக்காது.
"உன்மீது நீ அன்புகூர்வதுபோல், உனக்கு அடுத்திருப்பவர் மீதும் அன்பு கூர்வாயாக" (மாற்கு 12: 31) என்று இயேசு சொன்ன சொற்களைக் கேட்டபோது, எனக்குள் ஒரு சின்ன மகிழ்ச்சி, திருப்தி. காரணம் என்ன? இந்தக் கட்டளையை நிறைவேற்ற என்னால் முடியும் என்ற மகிழ்ச்சி அது. இயேசு, தன் சீடரோடு இறுதி இரவுணவு அருந்துகையில், அவர்களுக்குக் கொடுத்த கட்டளை, இக்கட்டளையைவிட, அதிகமான சவால் நிறைந்ததாக இருந்தது.
யோவான் நற்செய்தி 15 12-13 இயேசு தன் சீடர்களிடம் கூறியது: நான் உங்களிடம் அன்பு கொண்டிருப்பது போல நீங்களும் ஒருவர் மற்றவரிடம் அன்பு கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதே என் கட்டளை. தம் நண்பர்களுக்காக உயிரைக் கொடுப்பதைவிட சிறந்த அன்பு யாரிடமும் இல்லை.
இயேசு என்மீது அன்பு கொண்டிருப்பதுபோல் நான் பிறர்மீது அன்பு கொள்ளவேண்டும் என்ற கட்டளை, நான் கனவில் மட்டுமே காணக்கூடிய ஓர் இலட்சியம். ஆனால், என் மீது நான் கொண்டிருக்கும் அன்பையும், மதிப்பையும் அடுத்தவருக்கு வழங்க வேண்டும் என்று இன்றைய நற்செய்தியில் கூறியிருக்கும் கட்டளை, நான் நடைமுறை வாழ்வில் கடைபிடிக்கக் கூடிய ஒரு சவால்.
'உன்மீது நீ அன்புகூர்வது போல் உனக்கு அடுத்திருப்பவர் மீதும் அன்புகூர்வாயாக' என்று இயேசு கூறிய வார்த்தைகளைக் கேட்டு மகிழ்ந்தார் மறைநூல் அறிஞர். இயேசுவின் வார்த்தைகளை முற்றிலும் ஏற்றுக்கொண்ட அவர், இன்னும் ஒரு படி மேலேச் சென்று, “கடவுளிடம் முழு இதயத்தோடும் முழு அறிவோடும் முழு ஆற்றலோடும் அன்பு செலுத்துவதும், தன்னிடம் அன்புகொள்வது போல் அடுத்திருப்பவரிடம் அன்பு செலுத்தவதும், எரிபலிகளையும், வேறுபலிகளையும்விட மேலானது” என்று கூறினார் (மாற்கு 12: 33) என இன்றைய நற்செய்தியில் வாசிக்கிறோம்.
மறைநூல் அறிஞர் ஒருவர் இவ்விதம் கூறுவது பெரும் ஆச்சரியம்தான். கோவில் சார்ந்த செயல்களும், அங்கு செலுத்தப்படும் காணிக்கைகளுமே இஸ்ரயேல் மக்களின் தலை சிறந்த கட்டளைகள் என்று நம்பி, அவ்விதமே மக்களையும் நம்ப வைத்தவர்கள் மறைநூல் அறிஞர்கள். அவர்களில் ஒருவர், அன்பு செலுத்துவது, எரிபலிகளையும் வேறுபலிகளையும்விட மேலானது என்று சொன்னது, இயேசுவையும் வியப்படையச் செய்திருக்கவேண்டும். மறைநூல் அறிஞர், மனப்பாடம் செய்த கட்டளைகளை, கிளிப்பிள்ளைப் பாடமாய்ச் சொல்லாமல், உண்மையான ஆர்வத்தோடு பேசியதைக் கண்ட இயேசு, அவரிடம், 'நீர் இறையாட்சியினின்று தொலையில் இல்லை' என்று, தன் வியப்பையும், மகிழ்வையும் வெளிப்படுத்துகிறார்.
அன்பு செலுத்துவதையும், எரிபலிகளையும் இணைத்து, மறைநூல் அறிஞர் பேசியது அழகான ஓர் எண்ணம். ஆழமாகச் சிந்தித்தால், அன்புநிறைந்த வாழ்வு, உண்மையிலேயே, ஒரு பலிவாழ்வு, தியாக வாழ்வு என்பதை உணரலாம். வெளிப்படையான பலிகளை விட நமது சொந்தப் பலிவாழ்வு எவ்வளவோ மேலானதுதான். இத்தகையத் தியாக வாழ்வைக் கூறும் பல்லாயிரம் நிகழ்வுகளை நாம் அறிவோம். அவற்றில் ஒன்று இதோ...
2012ம் ஆண்டு, சீனாவில் நடந்த ஒரு நிகழ்வு இது. Deng Jinjie என்ற 27 வயது இளைஞர், ஓர் ஆற்றங்கரை ஓரமாக தன் இரு நாய்களுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார். ஆற்றில், இளவயது தம்பதியரும், அவர்களின் ஐந்து வயது குழந்தையும் நீந்திக் கொண்டிருந்தனர். அக்குழந்தைக்குப் பாதுகாப்பாக, இடுப்பு வளையம் போடப்பட்டிருந்தது. திடீரென, அக்குழந்தை ஆற்றில் அடித்துச் செல்லப்படுவதைக் கண்ட பெற்றோர் அலறவே, இளைஞர் Deng Jinjie அவர்கள், தனக்கு என்ன ஆகும் என்ற எண்ணம் எதுவும் இல்லாமல், அக்குழந்தையைக் காக்க ஆற்றில் குதித்தார். அந்நேரத்தில், அப்பெற்றோரும் ஆற்றின் ஆழத்திற்கு இறங்கவே, இளையவர் Deng Jinjie அந்த மூவரையும் காக்க வேண்டியதாயிற்று. ஆற்று நீரின் வேகம் கூடிக்கொண்டே இருந்ததால், அவர் அதிக போராட்டத்திற்குப் பின், மூவரையும் கரைக்கு அருகே கொண்டுவந்து சேர்த்தார். அந்த போராட்டத்தில் அவர் தன் சக்தியை முற்றிலும் இழந்ததால், ஆற்றில் அடித்துச் செல்லப்பட்டார். ஒரு மணி நேரத்திற்குப் பின், அவரது உயிரற்ற உடல் கரைக்குக் கொண்டுவரப்பட்டது.
இந்நிகழ்வின் மிகக் கொடூரமான ஓர் உண்மை என்னவென்றால், Deng Jinjie அவர்களால் காப்பாற்றப்பட்ட மூவரும் கரையை அடைந்ததும், தங்களைக் காப்பாற்றியவருக்கு என்ன ஆயிற்று என்பதைப்பற்றி சிறிதும் கவலைப்படாமல், கரையில் நிறுத்தி வைத்திருந்த தங்கள் காரில் ஏறிச் சென்றுவிட்டனர். நடந்தவற்றைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த மற்றொருவர் அவர்களை இடைமறித்து, அந்த இளைஞனைப் பற்றி கேட்டபோது, "எங்களுக்கும் இதற்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை" என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டனர். அன்பையும், சுயநலத்தையும் ஒருங்கிணைக்கும் ஒரு நிகழ்ச்சி இது.
சில ஆண்டுகளுக்கு முன், இந்தியாவில் ஒரு கண்காட்சித் திடலில் ஏற்பட்டத் தீவிபத்தில் பல பள்ளிக் குழந்தைகள் அகப்பட்டனர். அந்தக் கண்காட்சியைக் காண வந்திருந்த ஓர் இளைஞர் அக்குழந்தைகளை எல்லாம் காப்பாற்றினார். பலமுறை எரியும் நெருப்புக்குள் சென்று, குழந்தைகளைக் காப்பாற்றியவர், இறுதியில் அந்தப் புகை மண்டலத்தில் மூச்சு முட்டி, மயங்கி விழுந்து, தீயில் கருகி, இறந்தார்.
சீன இளைஞர், Deng Jinjieக்கும், இந்திய இளைஞருக்கும், அவர்களால் காப்பாற்றப்பட்டவர்களுக்கும் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை. அடுத்தநாள் தங்கள் பெயர் நாளிதழ்களில் புகைப்படத்துடன் வரும் என்ற எதிர்பார்ப்பில் அவர்கள் இந்தத் தியாகச் செயலை மேற்கொள்ளவில்லை. மனித உயிர்களை, அதுவும் பிஞ்சு உயிர்களைக் காக்கவேண்டும் என்ற ஒரே ஒரு உந்துதலால் அவர்கள் இத்தியாகச் செயல்களைச் செய்தனர். "தன் நண்பர்களுக்காக உயிரைத் தருவதை விட மேலான அன்பு இல்லை" என்று இயேசு சொன்னதையும் தாண்டி, செயலாற்றிய இவ்விரு இளையோரைப் போல், பல தியாக உள்ளங்கள், அறிமுகமே இல்லாதவர்களைக் காத்த முயற்சியில், தங்கள் உயிரை இழந்துள்ளனர்.
சுயநலமும், அன்பும் ஒன்றுதான் என்ற எண்ணங்களை மீண்டும், மீண்டும் விளம்பரம் செய்து, உண்மை அன்பை, கலப்படமான, போலியான ஓர் உணர்ச்சியாகச் சொல்லித்தரும் இவ்வுலகில், பல்லாயிரம் தியாக உள்ளங்கள் வழியே, உண்மையான, கலப்படமற்ற அன்பின் தெய்வீக இலக்கணத்தை நாம் கற்றுக்கொள்ள இறைவனின் அருளை இறைஞ்சுவோம்.
இன்றைய முதல் வாசகம் யூத மதத்தின் அச்சாணி, முதன்மையான கட்டளை. இதன் முக்கியத்துவத்தை ஒவ்வொரு பெற்றோரும், மூதாதையர்களும் தங்களுடைய சந்ததியினருக்கு கற்றுத் தர வேண்டும். வீட்டில் இருக்கும் போதும், வெளியில் செல்லும் போதும், உறங்கப் போகுமுன்னும் என எல்லா நேரங்களிலும் சொல்லித்தர வேண்டும் என்பதையும் அதன் முக்கியத்துவத்தையும் உணர்ந்து கற்றுத்தர வேண்டும். யூதர்கள் தங்களது கதவுகளில் இ.ச. 4:6 வசனம் பொறித்த பலகையை தொங்கவிடுவது மரபு. இப்போதும் யூதர்கள் இந்த செபத்தை நாள் ஒன்றுக்கு மூன்று முறை செபித்து வருகிறார்கள்.
இஸ்ராயேல் மக்களை பாலைவனத்தில் நாற்பது ஆண்டுகள் வழிநடத்தி, உணவளித்து, உறைவிடம் அளித்து காத்த இறைவனை விட்டுவிட்டு வேற்று தெய்வங்களை வழிபட ஆரம்பித்தார்கள். இதைதான் இறைவாக்கினர் எசாயா நூலில் “காளை தன் உடைமை. யாளனை அறிந்து கொள்கிறது. கழுதை தன் தலைவனை அறிகிறது. ஆனால் இஸ்ராயேலர் என்னை அறிந்து கொள்ளவில்லை” (எசா. 1:3) என்று இறைவன் வேதனைப் படுவதைப் பார்க்கிறோம்.
நீ.மொ. 1:7-இல் கூறுவதைப் போல், “தெய்வ பயமே ஞானத்தின் தொடக்கம்”, இறைவனுக்கு மட்டுமே அஞ்சி வாழ நாம் அனைவரும் அழைக்கப்படுகிறோம். “பாவே ஒருவரே கடவுள்; அவரைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை” என்று உணர்த்த விரும்பும் முதல் வாசகத்திற்கு செவிமடுப்போம்.
பழைய ஏற்பாட்டில் “யாவே ஒருவரே கடவுள்” என்று உணர்த்திய இறைவன், புதிய ஏற்பாட்டில் தம் மகன் மூலம் இதனை வெளிப்படுத்துகிறார். இயேசுவே என்றென்றும் நித்திய தலைமைக் குரு. எபி. 7-ஆம் அதிகாரம் முழுவதுமே, எப்படி இயேசுவின் குருத்துவம் லேவியரின் குருத்துவத்தை விட சிறந்தது என்று விளக்குகிறது. இயேசுவின் குருத்துவம் மெல்கிசதேக்கின் குருத்துவத்தைப் போல, ஆனால் அதைவிடவும் சிறந்தது என ஆசிரியர் கூறுகிறார். மெல்கிசதேக் ஆபிரகாமை வாழ்த்தியதாகவும், அவருடைய குருத்துவம் கடவுளால் கொடுக்கப்பட்டதாகவும் விவிலிய அறிஞர்கள் கூறுகிறார்கள். ஆனால் இவர்கள் அனைவருக்கும் தலைமைக் குருவாக இருப்பவர் “இயேசு”.
🕈 லேவியர் குருத்துவம் திருச்சட்டத்தினால் உருவான நிறைவுற்ற ஒன்றாகும்.
🕈 லேவியர் குருத்துவம் நிறைவுற்றது.
🕈 லேவியக் குருக்கள் தங்களை தினமும் தூய்மைப் படுத்த வேண்டிய நிலையில் இருந்தார்கள்.
🕈 இயேசுவின் குருத்துவம் கடவுளின் அன்பால் உருவானதாகும்.
🕈 இயேசுவின் குருத்துவம் அழியாதது, இயேசுவே அதில் நித்திய குருவாயிருக்கிறார்.
🕈 இயேசுவோ என்றென்றும் மாசற்ற குருவாக இருக்கிறார்.
மனித நேயமற்ற சட்டங்கள் காட்டுமிராண்டித் தனமாகும். “ஓய்வு நாள் மனிதனுக்காக, மனிதன் ஓய்வுநாளுக்காக ' அல்ல” என்றார் இயேசு. மோசே வழியாக இறைவன் சீனாய் மலையில் 10 கட்டளைகள் கொடுத்தார். மனித நேயத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காமல் சட்டத்திற்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் கொடுத்த பரிசேயர்கள் பத்துக் கட்டளையை, 1600 கட்டளைகளாக மாற்றிணர்கள். இதனால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் சாதாரண ஏழை மக்கள் வாழ்வாக இருந்தாலும், சாவாக இருந்தாலும் சட்டம் என்ன சொல்கிறதோ அதைத் தான் செய்ய வேண்டும். அன்பு, இரக்கம், பேரன்பு, மனித நேயத்திற்கு இடமில்லை. இத்தகைய தருணத்தில் சட்ட வல்லுநர் ஒருவர் இயேசுவிடம் திருச்சட்டங்களிலே முதன்மை- யான கட்டளை எது? என்று கேட்கிறார். இயேசுவும் சட்டத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் மனப்பான்மைக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க விரும்பி கடவுளன்பு, பிறரன்பு இரண்டுமே சிறந்த கட்டளைகளாகும் என்கிறார்.
அடிப்படை தேவைகளான உணவு, உடை, உறைவிடம் இல்லாமல் வாழ்ந்திடலாம். ஆனால் அன்பில்லாமல் வாழ முடியுமா? வாய்ப்பே இல்லை. அன்பு செய்வதும், அன்பு செய்யப்படூவதும் மனித இரத்தத்தில், வளர்ச்சியில் எழுதப்படாத உண்மை. அன்பை இரண்டு வகையில் சிந்தித்து பார்க்கலாம். . 1. உலகப் பார்வையில் அன்பு 2. கடவுள் பார்வையில் அன்பு
“Love” என்ற அன்பை குறிக்கும் ஆங்கில வார்த்தை இன்று தனது மகிமையை இழந்து வருகிறது. நுகர்வு கலாச்சாரம் “பயன்படுத்தி தாக்கி எறி” என்ற கேடுகெட்ட பண்பாடு அன்பைக் கொச்சைப்படுத்தி சீரழித்து வருகிறது. புதிதாகப் பொறுப்பேற்ற கலெக்டர் ஒரு முதியோர் இல்லத்தை திறந்து வைக்க அழைக்கப் பெற்றார். அங்கே, முதியோர்களில் ஒருவர் அன்புடன் ஆரத்தி எடுத்தாராம். பிறகு முத்தம் கொடுத்த போதுதான் கலெக்டர் கண்டு பிடித்தாராம், அவள் தன்னை பெற்ற தாய் என்று இங்கு அன்பு உதாவக்கரை பாசமாக மாறுகிறது
.திருமண விருந்தில் 50 ரூபாய் மொய் வைத்து விட்டு அதை இரு மடங்காக வசூலிக்க விழா எடுக்கும் நபர்கள். இங்கு அன்பு பணமாக மாறுகிறது. தாய்ப்பால் கொடுத்தால் அழகு போய் விடும் என்று தவறாக கருதி புட்டிப்பால் கொடுக்கும் தாய்மார்கள் மத்தியில் அன்பு அநாதையாக்கப்படுகிறது.
இப்படி அன்பு காமமாக, பணமாக, நுகர்வுப் பொருளாக சித்தரிக்கபடுகின்ற வேளையில் அன்பே உருவான இறைவன் “உன் முழு உள்ளத்தோடும், முழு ஆன்மாவோடும் அன்பு காட்டுவாயாக. உன் மீது அன்பு காட்டுவது போல உன் அயலான் மீதும் அன்பு காட்டுவாயாக என்று அன்பை வாழ்வின் அச்சாரமாக்கி கொள்ள அழைக்கிறார். அன்பு என்பது நண்பனோடு அடுக்கு மெழியில் பேசி ரர! கொடுத்து அசத்துவதும் பிறகு அதே Gரீட-ஐ திரும்பி எதிர்பார்ப்பதும் அன்பல்ல. நண்பன் கண்கலங்கும் போது நமது கண்களும் கலங்குகிறதே அவர்கள் வலியால் துடிக்கும் போது நாமும் வலியால் துடிக்கிறோமே அதுதான் அன்பு. இறைவன் சொல்கிறார் “உன்னைக் காப்பாற்ற முடியாத அளவிற்கு என் கை மனம் சுருங்கி விடவில்லை” என்கிறார். எசாயா இறைவாக்கினர் கடவுள் அன்பைப் பற்றி இவ்வாறு சொல்கிறார், “பெற்ற தாய் தன் பிள்ளையை மறந்தாலும் நான் மறவேன் உன்னை கைவிடேன்" (எசா. 44:15) என்று தன் அழகு வார்த்தை கொண்டு உண்மையான ஆறுதல் அளிக்கிறார்.
“நான் உன் மீது கவலைக் கொண்டுள்ளேன் நீ கவலைப்- படாதே, உன்னை என் உள்ளங்கையில் பொறித்து வைத்துள்- ளேன்”, என்று பல்வேறு இடங்களில் கடவுள் அன்பை பற்றி விலிலியம் எடுத்துரைப்பதை வாசிக்கிறோம். தன் அன்பை இறைவன் சொல்லில் மட்டுமல்ல செயலிலும் காட்டினார். விடுதலை பயண நூலில் வாசிக்கிறோம், இஸ்ராயேல் மக்கள் கடவுளன்பை மறந்தா- லும் (எசா. 1:3) கடவுள் தேடிச்சென்று அவர்களை மீட்கிறார். பாலைவனத்தில் மன்னாவாக மேகத்தூணாக கட்டளையாக உடனி- ருந்தார், பாதுகாத்தார், வழிநடத்தினார். எடுத்துக்காட்டாக யோனா புத்தகத்தில் நாம் காண்கிறோம். “நினிவே நகர் மக்களை ஆண்டவர் அவர்களுடைய விசுவாசமில்லாத தன்மையினிமித்தம் அழிக்கத் திட்டமிடுகிறார். யோனா வழியாக எச்சரிக்கை விடுக்கிறார். மக்கள் கடவுளின் தண்டனைக்கும் கட்டளைகளுக்கும் பயந்து பணிந்து உண்மையாகவே உண்ணா நோன்பு இருந்து மனவருந்தி கடவுள் அன்பை நாடினார்கள். கடவுளும் மன்னித்தார். இறையன்பையும், அருளையும் பெற்றார்கள். எல்லாவற்றிற்கும் முத்தாய்ப்பாக தன் ஒரே மகனையே உலகிற்கு அளித்து தம்முடைய அளப்பறிய அன்பை வெளிப்படுத்தினார்.
தன் நண்பனுக்காக உயிரைக் கொடுப்பதை விட வேறொன்- றும் இல்லை (யோவான் 15:13). நம் இயேசு அதையும் செய்து காட்டினார். கன்னத்தில் அறைந்தவனை அன்போடு பார்த்தார். கல்- வாரியில் இறக்கும் போது அன்னை மரியாளை இவ்வுலகிற்கு தாரை வார்த்துக் கொடுத்தார். துன்பத்தை அன்போடு ஏற்றார். நம்முடைய கடவுளன்பு, பிறரன்பு எப்படியிருக்கிறது? "காந்தி சொல- “கிறார், “எனக்கு கிறிஸ்துவைப் பிடிக்கும், ஆனால் கிறிஸ்தவர்களை பிடிக்காது”. தத்துவயியல் அறிஞர் நீட்சே சொல்லுவார், “ஒரே ஒரு கிறிஸ்தவன் தான் இவ்வுலகில் வாழ்ந்தான், ஆனால் அவரையும் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே சாகடித்து விட்டார்கள்”. இவர்கள் இப்படி சொல்வதற்கு காரணம், நம்முடைய வாழ்வும், வழிபாடும், சொல்லும், செயலும் கிறிஸ்துவின் படிப்பினைகளோடு ஒன்று சேரவில்லை.
நீங்கள் தவறாமல் கோவிலுக்கு செல்கிறீர்களே? என்ன காரணம்? என்று கேட்டதற்கு ஒருவர் இவ்வாறாக பதில் சொல்கிறார். “கடவுள் காரியத்தில் நான் குறைவைக்க மாட்டேன். அப்படியில்லை என்றால் அது சாமிக் குத்தம் ஆகிவிடும்”. கடவுள் சொல்கிறார், “உன் காணிக்கைகள் எனக்கு வெறுப்பைத் தருகின்றன” (எசா, 1:13) மனமுவந்து நீங்கள் எனக்கு இணங்கி நடந்தால் நாட்டின் நற்கனிகளை நீங்கள் உண்பீர்கள் (எசா 1:19). ஆணடவரை முழு உள்ளத்தோடு அன்பு செய்ய வேண்டும். நாம் மற்றவர்களுக்கு. உதவி செய்வது விளம்பரம் படுத்துவதற்கு அல்ல, போஸ்டர் ஓட்டுவதற்கு அல்ல, ஆணடைவர் சொல்கிறார், “உன் வலக்கை செய்வதை இடக்கை அறியாதிருக்கட்டும்” (மத்தேயு 6:3). ஒருவரை வெறுப்பதற்கு ஆயிரம் காரணங்கள் இருக்கலாம். ஆனால் ஒருவரை அன்பு செய்வதற்கு, “நாம் அனைவரும் கடவுளின் பிள்ளைகள், அவருடைய சாயலால் படைக்கப்பட்டவர்கள் என்ற உண்மை ஒன்றே போதும்”. “ஊரார் பிள்ளையை ஊட்டி வளர்த்தால் தன் பிள்ளை தானாக வளரும்” என்பார்கள். அதே போல மற்றவர்களை அன்பு செய்வோம். கடவுள் அன்பும் நம்மேல் தங்கும்.
நம்முடன் பிறந்தவர்களை, உறவினர்களை அன்பு செய்வது என்பது எளிதான காரியம். நம்மை அறியாதவர்களுக்கும், நமக்கு தெரியாதவர்களுக்கும், சமுதாயத்திலே ஒதுக்கப்பட்டவர்களுக்கும், தீண்டத்தகாதவர்கள் என்று கருதப்படுபவர்களுக்கும், சாதி, மதம், மொழி, இன அடிப்படையில் ஒதுக்கப்பட்டவர்களுக்கும் காட்டும் அன்பே தலைசிறந்தது, முதன்மையானது. யோவான் முதல் திருமுகத்தில் (4:21)-இல் அழகாக சொல்லுவார், “தன் கண்முன்னே உள்ள சகோதர சகோதரிகளிடம் ௮ன்பு செலுத்தாதோர் கண்ணுக்கு புலப்படாத கடவுளிடம் அன்பு செலுத்த முடியாது”. “நம்முடைய உதவி யாருக்கெல்லாம் தேவைப்படுகிறதோ அவர்கள் அனைவரும் நம்மால் அன்பு செய்யப்பட வேண்டியவர்கள்”
ஒவ்வொரு மனிதனும் என் நண்பன்
ஒவ்வொரு மனிதனும் சகோதரன்
காரணம் அவனும் மனிதன்
முழு மனத்தோடு மனிதனை அன்பு செய்வோம்!
கடவுள் அன்பை எல்லையின்றி பெறுவோம்!
