உங்களுக்குத் தேவையான கட்டுரையைத் தேர்வு செய்யவும்
நிகழ்ச்சி
ஒரு ஞானி சாகாமைக்கு மருந்து கண்டுபிடித்தது.
அருமையான சகோதரனே! சகோதரியே! சாகாமைக்கு மருந்து இல்லை. பிறப்பு ஒன்று இருந்தால் இறப்பு ஒன்று வந்தே தீரும். இது இயற்கையின் நியதி. காலத்தின் கட்டாயம்! ஆனால் இயேசு கிறிஸ்து சாகாமைக்கு மூன்று வகையான மருந்துகளை வழங்குகிறார். இந்த மூன்றையும் நமதாக்கிக் கொண்டால் நாம் நிலை வாழ்வு பெறுவோம். சாவு நம்மைப் பாதிக்காது.
1. சாகாமைக்கு இயேசு வழங்கும் முதல் மருந்து
அவரில் நம்பிக்கை கொள்வதாகும். இன்றைய நற்செய்தியிலே என்னை நம்புவோர் நிலை வாழ்வைக் கொண்டுள்ளார் (யோவா. 6:47). மேலும் வாசரை உயிர்த்தெழச் செய்யும் முன் மார்த்தாவிடம் உயிர்த்தெழுதலும் வாழ்வும் நானே. என்னிடம் நம்பிக்கை கொள்ளும் எவரும் என்றுமே சாகமாட்டார் (யோவா. 11:25-26).
2. சாகாமைக்கு இயேசு வழங்கும் இரண்டாவது மருந்து
அவருடைய வார்த்தையைக் கடைப்பிடித்தலாகும்.
என் வார்த்தையைக் கடைப்பிடிப்போர் என்றுமே சாக மாட்டார் (யோவா. 8:51). நான் கூறிய வார்த்தைகள் ஆவியும் உயிரும் ஆகும் (யோவா. 6:63) என்கிறார். நாங்கள் யாரிடம் செல்வோம்? வாழ்வு தரும் வார்த்தைகள் உம்மிடம்தானே உள்ளன (யோவா. 6:68).
3. சாகாமைக்கு இயேசு வழங்கும் மூன்றாவது மருந்து
அவருடைய திருவுடல் , திரு இரத்தமாகும். இன்றைய நற்செய்தியில் வாழ்வு தரும் உணவு நானே! இந்த உணவை எவராவது உண்டால் அவர் என்றுமே வாழ்வார் (யோவா. 6:51).
நாம் பாவிகளாக இருந்தும், கிறிஸ்து நமக்காகச் சிலுவையில் கைகளை விரித்துப் பாடுபட்டுப் பலியானார். அந்த கல்வாரிப் பலியைக் காலமெல்லாம் நினைவுகூருவதுதான் திருப்பலியாகும். தன் உடலை உலகை மீட்பதற்காக இயேசு கையளிக்கிறார். கிறிஸ்துவே கொலைக்களத்திற்கு இட்டுச் செல்லப்பட்டார் (எசா. 53:7-12). தன் ஒரே பலியினால் கிறிஸ்து நம்மைத் தூயவராக்கி, நிறைவுள்ளவராக்கினார் (எபி. 10:14). அந்த ஒப்பில்லா பலியை, அவர் பணித்தவாரே திருச்சபை நிறைவேற்றுகிறது.
கொடுப்பதில் நான்கு வகையுண்டு:
நிகழ்ச்சி
ஐந்து பெண் குழந்தைகளுடன் வறுமைப் பிடியில் சிக்கித் தவித்த ஒரு ஏழைக் கைம்பெண், சாமி கர்த்தர்தான் எங்களைப் படைத்தார்! கண்ணீரைத்தான் எங்களுக்குக் கொடுத்தார். அந்தக் கண்ணீரையே அவருக்குக் காணிக்கையாக்குகிறோம் என்றாள். ஆம் கடவுளுக்கு ஏற்ற பலி நம் நொறுங்கிய நெஞ்சமே! (தி.பா 51:16-17)
பலாப்பழத்தில் பலாச் சுளையை எடுக்கக் கத்தி தேவைப்படுகிறது. வாழ்வைச் சுவைக்க புத்தியுடன் ஞானமும் தேவைப்படுகிறது. கிறிஸ்துவே கடவுளின் ஞானம்! (1 கொரி 1:24). அவர் அருள்வாக்கைக் கேட்டு அவரது திருவுடலை உண்டால் நமது அக இருள் அகற்றி ஞான ஒளி ஏற்றுவார்.
சில சமயம் முட்டாள்களாக நாம் வாழலாம். ஆனால் முட்டாள்களாக நாம் சாகக் கூடாது.
வாழ்நாள் முழுவதும் நாம் அனைவரும் நிரந்தர மகிழ்ச்சியைத் தேடி அலைகின்றோம்.
வாழ நினைத்தால் வாழலாம்;
வழியா இல்லை பூமியில்?
ஆழக் கடலும் சோலையாகும்,
ஆசையிருந்தால் நீந்திவா;
பார்க்கத் தெரிந்தால் பாதை தெரியும்;
பார்த்து நடந்தால் பயணம் தொடரும்;
கதவு திறந்தால் காட்சி கிடைக்கும்;
காட்சி கிடைத்தால் கவலை தீரும்;
கவலை தீர்ந்தால் வாழலாம்.
இவை கவிஞர் கண்ணதாசனின் கவிதை வரிகள். இந்த வரிகளை வாழ்க்கையாக்க எவ்வளவோ முயற்சி எடுக்கின்றோம். ஆனால் பல சமயங்களிலே நாம் சூழ்நிலையின் கைதிகளாகி துயரக் கடலில் வீழ்ந்து விடுகின்றோம். இதோ வாழ்வைத் தேடும், நிலை வாழ்வைத் தேடும் நமக்குத் தேவையான ஆரோக்கியம் நிறைந்த நல்ல வழியை நற்கருணை ஆண்டவர் நமக்குக் காட்டுகின்றார். அவர் நம்மைப் பார்த்து: என் மகளே! என் மகனே! நீ திருப்பலியின் போது என் உடலை உண்டால் நீ தேடும் நிலைவாழ்வைப் பெறுவாய் (முதல் வாசகம்); தூய ஆவியாரால் ஆட்கொள்ளப்பட்டு, ஆண்டவரின் திருவுளத்திற்கேற்ப நீ வாழ்வாய் (இரண்டாம் வாசகம்) என்கின்றார்.
இதோ வாழ்வுக்கும், நிலை வாழ்வுக்குமிடையே உள்ள வேறுபாடு.
| வாழ்வு | நிலைவாழ்வு | |
|---|---|---|
| 1. | முடிவுள்ளது | முடிவற்றது |
| 2. | மண்ணைச் சார்ந்தது | விண்ணைச் சார்ந்தது |
| 3. | துன்பம் உண்டு | துன்பம் இல்லை |
| 4. | பாவமும், புண்ணியமும் கலந்தது | பாவமற்றது |
| 5. | முடிவுள்ள இன்பத்தைத் தருவது | முடிவில்லா இன்பத்தைத் தருவது |
| 6. | இன்பமும்,துன்பமும் மாறி வரும் | மாறாத இன்பத்தைத் தரும் |
| 7. | பாசமும், பகையும் கலந்தது | பாசத்திற்கு மட்டுமே இடம் தருவது |
| 8. | மரணத்திற்கு உட்பட்டது | மரணத்திற்கு அப்பாற்பட்டது |
| 9. | கடவுளைத் தேடும் காலம் | கடவுளைக் கண்டடைந்த காலம் |
| 10. | கடவுளை நம்பிக்கைக் கண்களால் | கடவுளை நேருக்கு நேர் பார்ப்பது |
நெருநல் உளன்ஒருவன் இன்று இல்லை என்னும்பொருள் :
பெருமை உடைத்(து) இவ் வுலகு (குறள் : 336).
குஜராத் மாநிலத்தில் பெரும் வெள்ளம் வந்தபோது, ஒரு மனைவி கால் ஊனமுற்ற தன் கணவருடன் தன் வீட்டின் முன்னால் இருந்த மரத்தின் கிளை ஒன்றில் உட்கார்ந்தார், அக்கிளை இரண்டு பேரையும் தாங்க முடியாமல் முறிந்துபோகும் நிலையில் இருந்ததைக் கண்ட அம்மனைவி, ஊனமுற்ற தன் கணவரைக் காப்பாற்றும்படி அவர் வெள்ளத்தில் குதித்து, தன் உயிரையே தியாகம் செய்தார், நல்ல கணவருக்காக ஒரு மனைவி தன் உயிரைக் கொடுப்பது அரிது. ஆனால் ஊனமுற்ற கணவருக்காக அந்த மனைவி தன் உயிரைத் தியாகம் செய்தது நம்மை வியப்படையச் செய்கிறது.
கிறிஸ்து நமக்காகத் தம் உயிரைக் கையளித்ததைப் பற்றிக் கூறும் பவுல், "நேர்மையாளருக்காக ஒருவர் தம் உயிரைக் கொடுத்தலே அரிது;... ஆனால் நாம் பாவிகளாய் இருந்தபோதே கிறிஸ்து நமக்காகத் தம் உயிரைக் கொடுத்தார். இவ்வாறு கடவுள் நம்மீது கொண்டுள்ள அன்பை எடுத்துக் காட்டியுள்ளார்" (உரோ 5:7-8) என்று வியந்து எழுதுகிறார்.
ஆம், நாம் பாவிகளாய் இருந்தும் கிறிஸ்து நமக்காகச் சிலுவையில் கைகளை விரித்துப் பாடுபட்டுப் பலியானார். அவரின் கல்வாரிப் பலியைக் காலமெல்லாம் நினைவு கூருவதுதான் நற்கருணைத் திருப்பலியாகும். நற்கருணை ஒரு திரு உணவு மட்டுமன்று; அது உண்மையிலேயே ஒரு திருப்பலியுமாகும். இன்றைய நற்செய்தியில், "என் சதையை உணவாகக் கொடுக்கிறேன். அதை உலகு வாழ்வதற்காகவே கொடுக்கிறேன்" (யோவா 8:51) என்கிறார் கிறிஸ்து. இவ்வா று நற்கருணை உணவும் பலியுமா கும் என்பதை அவர் உணர்த்துகிறார். தமது உடலை உலக மீட்பிற்காகக் கையளிக்கிறார்.
இறுதி இரவு உணவின்போது அவர் அப்பத்தை எடுத்து, "இது உங்களுக்காகக் கொடுக்கப்படும் என் உடல்" (லூக் 22:19) என்றும், அவ்வாறே திராட்சை இரசம் நிறைந்த கிண்ணத்தை எடுத்து, "இந்தக் கிண்ணம் உங்களுக்காகச் சிந்தப்படுகிற எனது இரத்தத்தால் நிலைப்படுத்தப்படும் உடன்படிக்கை (லூக் 22:20) என்றும் கிறிஸ்து கூறினார். “கொடுத்தல்", " சிந்துதல்" என்ற சொற்கள் கிறிஸ்து தம்மையே பலியாகக் கொடுத்தார். தமது இரத்தத்தைச் சிந்தினார் என்பதை உணர்த்துகின்றன.
கிறிஸ்துவே கொலைக்களத்திற்கு இட்டுச் செல்லப்பட்ட (எசா 53:7-12). உலகின் பாவங்களைப் போக்கும் உண்மையான செம்மறி (யோவா 1:29). பாஸ்காச் செம்மறியின் எலும்புகள் முறிக்கப்படவில்லை (விப 12:48); அவ்வாறே கிறிஸ்துவின் எலும்பும் முறிக்கப்படவில்லை ) (யோவா 19:36). நமது பாஸ்காப் பலி நிறைவேறிவிட்டது. கிறிஸ்துவே அப்பாஸ்கா (1 கொரி 5:7). தமது ஒரே பலியினால் கிறிஸ்து நம்மைத் தூயவராக்கி, நிறைவுள்ளவராக்கினார் (எபி 10:14). அவரின் ஒப்புயர்வற்ற பலியை, அவர் பணித்தவாறே திருச்சபை நிறைவேற்றுகிறது,
பங்குத் தந்தை ஓர் இளைஞனிடம், "ஏம்பா, நீ பூசைக்கு வருவதில்லை ?" என்று கேட்டதற்கு அவன், "அது உங்கவேலை; உங்க வேலையை நான் ஏன் வந்து பார்க்கனும்? என் வேலையை நீங்க வந்து பார்க்கிறீர்களா?" என்று திருப்பிக் கேட்டான்.
திருப்பலி குருவின் பலி மட்டுமன்று; நம் அனைவரின் பலி: முழுத் திருச்சபையின் பலி. அதில் ஒவ்வொருவரும் முழுமையாக, ஈடுபாட்டுடன் பங்கேற்று. குருவுடன் இணைந்து தம்மையே காணிக்கையாக்க வேண்டும். கொடுப்பதிலே மூவகை உண்டு; உள்ளதிலிருந்து கொடுப்பது முதல்வகை. சக்கேயு தன்னிடமிருந்ததிலிருந்து பாதியைக் கொடுத்தார் (லூக் 13:8). உள்ளதையெல்லாம் கொடுப்பது இரண்டாம் வகை, ஏழைக் கைம்பெண் தன்னிடம் இருந்த அனைத்தையுமே உண்டியலில் போட்டுவிட்டார் (மாற் 12:41-44). தன்னையே கொடுப்பது மூன்றாம் வகை. இயேசு கிறிஸ்து தம்மையே நமக்காகக் கையளித்தார். 'தம் நண்பர்களுக்காக உயிரைக் கொடுப்பதைவிட சிறந்த அன்பு யாரிடமும் இல்லை (யோவா 15:13) என்று அன்பிற்கு இலக்கணம் வகுத்துக் கொடுத்த கிறிஸ்து உலக மீட்பிற்காகத் தன் இன்னுயிரையே தாரை வார்த்துக் கொடுத்தார்.
அன்பிலார் எல்லாம் தமக்குரியர்; அன்புடையார்எங்கும், எல்லாருக்கும், எல்லா வகையிலும் நாம் நம்மைப் பயனுள் ளவர்களாகச் செய்ய முடியும், இரத்தமின்றி உயிர் இழப்பவர்களுக்கு இரத்த தானம் செய்வது சிறந்தது. "இரத்தத்தைத் தானம் செய்வதால் நாம் சாக மாட்டோம். ஆனால் ஒருநாள் இரத்தமின்றி நாம் சாவோம்" என்பதை நெஞ்சில் நிறுத்துவோம். பிறருக்காக நாம் பயன்படாத நாள்கள் நாம் வாழாத நாள்கள்!
என்பும் உரியர் பிறர்க்கு(குறள் 72)
பேராசிரியர் 'கிளாடு பே” ஒரு பேரறிஞர். ஒரு நாள் அவர் தன் மாணவர்களோடு சாலையில் நடந்து கொண்டிருந்தார். எதிரே ஒரு குருவானவர் வருவதைக் கண்டதும் பேசலாம் என அருகில் சென்றார். “நோயுற்றோருக்கு நற்கருணை எடுத்துச் செல்வதால் பிறகு சந்திக்கிறேன்” என் குருவானவர் சொல்லிவிட்டு நகர்ந்ததும் பேராசிரியர் கிளாடு. பே நடுரோட்டில் தென்டனிட்டு வணங்கினார். இதைக்கண்டு மாணவர்கள் எள்ளி நகைத்தார்கள். “அண்ட சராசரங்களைப் படைத்த இறைவன் ஒரு சாதரரணக் குருவானவரின் கைகளில் அதுவும் சாதாரண அப்பத்தின் வடிவில் இருக்கிறார் என்பதை நீங்கள் நம்புகிறீர்களா? ' என்று கிண்டலடித்தனர்.
பேராசிரியர் சொல்வார்: “இறைவனின் வலிமை, சக்தி, ஆற்றல் இவை பற்றி உங்களுக்கு ஒரு வேளை தெரிந்திருக்கலாம். ஆனால் இறைவனின் ஞானம், தாழ்ச்சி, பேரன்பு பற்றி உங்களுக்குத் தெரியாது. ஆனால் நான் அறிவேன். இந்தச் சாதாரண அப்பத்தில் இறைவன் தன்னை அடக்கிக் கொண்டது என்பது நாம் புரிந்து கொள்ள முடியாத இறைவனின் பெரும் ஞானம். புரிந்து கொள்ள முடியாவிட்டாலும் அது தான் என் நம்பிக்கை”.
நமக்காக உணவாக மாறியது இறைவனின் ஞானம். “ஞானம் தனக்கு ஒரு வீட்டைக் கட்டியிருந்தது... விருந்து ஒன்றிற்கு ஏற்பாடு செய்தது... அறியாப் பிள்ளைகளே, வாருங்கள் நான் தரும் உணவை உண்ணுங்கள். திராட்சை ரசத்தைப் பருகுங்கள். பேதைமையை விட்டுவிடுங்கள். அப்போது வாழ்வீர்கள் என்றது” (நீ. மொ. 9:1-6).
கழுகின் கண்களில் பட்டுவிட்ட அந்தப் புறா உயிருக்காகப் போராடியது. அதற்கு இரையாகிவிடாமல் தப்பித்து மன்னன் சிபியின் மடியில் அடைக்கலம் புகுந்தது. அந்தப் புறாவைக் கருணையுடன் பார்த்து கையால் வருடி நிமிர்ந்தபோது விரட்டி வந்த கழுகு எதிரே வந்து நின்றது. “தந்தப் புறா எனக்குச் சொந்தம். மிகவும் பசியாக இருக்கிறேன். என்னிடம் கொடுத்துவிடும்” என்றது. “உன் பசிக்கு. இறைச்சிதானே வேண்டும். இதோ” என்று சொல்லி புறாவின் எடைக்கு எடை தன் தொடைச்சதையை அரிந்து எடுத்து தராசில் நிறுத்துக் கழுகிடம் கொடுத்தான் மன்னன். என்னே மன்னனின் தியாகம்!
பாவத்தின் பிடியில் சிக்கித் தன்னலச் சேற்றில் மூழ்கிக் கொண்டிருந்த மனிதனை மீட்கத் தன்னையே முழுமையாக இயேசு கையளித்தார். இது இயேசுவின் தியாகம்! “எனது சதையை உணவாகக் கொடுக்கிறேன். அதை உலகு உய்வதற்காகவே கொடுக்கிறேன் ” (யோ. 6:51)
நற்கருணை திருவிருந்து மட்டுமல்ல. அது ஒரு தியாகப் பலியாகும். இயேசு தன்னை யாருக்காகத் தியாகம் செய்தார்? “நேர்மையாளருக்காக ஒருவர் தன் உயிரைக் கொடுத்தலே அரிது... ஆனால் நாம் பாவிகளாக இருந்தபோதே கிறிஸ்து நமக்காகத் தம் உயிரைக் கொடுத்தார். இவ்வாறு கடவுள் நம்மீது கொண்டுள்ள அன்பை எடுத்துக்காட்டியுள்ளார் ” (உரோ. 5:7-8).
ஆலயத்தில் அரை அம்மணமாகத் தொங்குவதை விட சிலுவையின் பின்னணியில் உயிர்த்த இயேசுவோ கிறிஸ்து அரசரோ, இருகரம் விரித்த இருதய ஆண்டவரோ இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என்று நான் நினைத்ததுண்டு. இயேசுவின் மாட்சி அல்ல, அவரது தியாகம்தான் ஆலயத்திற்குப் பொலிவூட்டும். அழகு சேர்க்கும்.
பட்டுப்பூச்சிகள் மாய்க்கப்படும்போதுதான் பட்டுப் புடவைகள்நம் உடலை அணி செய்கின்றன. “கோதுமை மணி மண்ணில் விழுந்து மடியாவிட்டால் அது அப்படியே இருக்கும். அது மடிந்தால்தான் மிகுந்த விளைச்சலை அளிக்கும்” (யோ. 12:24). மற்றவர்கள் வாழ்வைக் கெடுத்து ஆதாயம் தேடும் கூட்டத்தினர் மத்தியில் பிறருக்காக நம்மையே இழந்து வாழ்வதில் எத்துணை அருத்தமிருக்கிறது!
இந்த நிலையில் எழுகிற கேள்விதான் (இயேசுவின் காலத்திலும் திரு. அவையின் வரலாற்றிலும் பிளவுகளை, எதிர்விளைவுகளை ஏற்படுத்திய கேள்வி) “நாம் உண்பதற்கு இவர்தம் சதையை எப்படிக் கொடுக்க இயலும்?” (யோ. 6:52) என்பது. இந்த முணுமுணுப்புக்கிடையே இயேசு சொன்னது அறிவுக்கு எட்டாததாக மட்டுமல்ல, அதிர்ச்சி தருவதாக, அபத்தமானதாக, இடறலானதாக, ஏற்கக் கடினமானதாக இருப்பதை யூதர்கள் வெளிப்படுத்தினர். எதிர்ப்பு அதிகமாக அதிகமாக இயேசுவின் வார்த்தைகளும் வலுவும் அழுத்தமும் பெறுகின்றன (யோ. 6:53, யோ. 6:55).
இந்தப் போதனையை இறுதி இரவு உணவு வேளையில் இயேசு செயல்படுத்தினார். இது ஏதோ ஏமாற்றுதல் அல்ல. மாறாக இறைவனின் பெரும் ஞானம் - இயேசுவின் உடல் அப்பத்தின் வடிவில் இயேசுவின் இரத்தம் இரசத்தின் வடிவில், உடைபட்ட இயேசுவின் உடல் சிந்தப்பட்ட இயேசுவின் இரத்தம் நற்கருணை வடிவில். “உணவில் இறைவன்”.
“எனது சதை உண்மையான உணவு. எனது இரத்தம் உண்மையான பானம்” (யோ. 6:55). இது சோதனைக் குழயில் போட்டுச் சோதித்து அறியும் உண்மை அல்ல. புலன்களுக்கு இது தெளிவில்லை. அதனால் “புலன்களாலே அறிய இயலாக் குறையை நீக்க. I விசுவாசத்தின் உதவி பெறுக” என்கிறார் புனித அக்குவினா தோமா. கிறிஸ்தவன் ஏழறிவு படைத்தவன் ஏழாம் அறிவு என்பது இறை நம்பிக்கை.
அன்புக்குரியவர் அன்பினால் சொல்லும் வார்த்தைக்கு நாம் அளிக்கும் “ஆம்” என்ற பதில்தான் விசுவாசம். அன்பர்களிடையே நிலவும் எல்லாவகை உறவுகளிலும் (நட்பு, பாசம், காதல் பக்தி) ஒரு வகைக் குருட்டுத் தன்மை உண்டு. Love 15 blind அன்புக்கு கண் குருடு என்ற கூற்று முற்றிலும் பொருளற்றதல்ல.
உண்மையில் இங்கேதான் ஞானம் இருக்கிறது. எல்லா அன்பிலும் ஒருவகைப் புரிந்து கொள்ள முடியாத தன்மை (mystery) உண்டு. கிறிஸ்துவின் அன்பும் அப்படித்தான். அவர்தம் உடலையும் இரத்தத்தையும் உணவாக அளிப்பதிலும் இந்தப் புரியாத தன்மை இருக்கிறது.
அங்கே வெளிப்படும் இறைஞானம்தான் முதல் வாசகத்தில் விருந்து வைத்து நம்மை அழைக்கிறது. “வாருங்கள். நான் தரும் உணவை உண்ணுங்கள். நான் கலந்து வைத்துள்ள திராட்சை இரசத்தைப் பருகுங்கள் ” (நீ. மொ. 9:5).
அழைப்பை ஏற்போமா? உணவாய் மாறியது இறைவனின் ஞானம் என்றால் அந்த உணவை உட்கொள்வது நமது ஞானமல்லவா! அதுதானே அறிவுடைமை. எனவே திருத்தூதர் பவுல் அழைக்கிறார்: “ஞானமற்றவர்களாய் வாழாமல் ஞானத்தோடு வாழுங்கள் ” (எபேசி. 5:15).
இன்றைய வழிபாட்டில் இயேசுவின் அழைப்பு மட்டுமல்ல, அவரது எச்சரிக்கையும் நம் மனதில் ஆழப்பதியட்டும். “மானிட மகனுடைய சதையை உண்டு, அவருடைய இரத்தத்தைக் குடித்தால் ஒழிய நீங்கள் வாழ்வு அடையமாட்டீர்கள்” (யோ. 6:53)
“அன்புக்கும் நம்பிக்கைக்கும் கொடுக்கப்படும் அழகான, அற்புதமான வெளிப்பாடே நற்கருணை.
மறைநூல் வல்லுனர் புனித அகுஸ்தினார் கூறுகிறார்:
“இறைவனே உனக்கு எல்லாம். நீ பசியாய் இருக்கிறாயா? அவர் உனக்கு உணவாகிறார். நீ தாகமாய் இருக்கிறாயா? அவர் உனக்குப் பானமாக இருக்கிறார். நீ இருளில் இருக்கிறாயா? அவர் உனக்கு ஒளியாக இருக்கிறார். நீ நிருவாணமாக நிற்கிறாயா? அவர் உன். நிலையான நிரந்தர உடையாய் இருக்கிறார்”.
திருப்பலி இயேசுவின் பலி மட்டுமன்று. நம் பலி. முழுத் திருஅவையின் பலி. ஒளி கொடுக்கும் மெழுகுதிரி தன்னைக் கரைத்துக் கொள்வது போல், மற்றவர் வாழ்வு ஒளி பெற நம்மை நாம் கரைத்துக கொள்வோம். வாழ்வு அருத்தம் பெறட்டும்.
கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையின் ஒரு முக்கிய கூறு நற்கருணை ஆகும். இயேசு தம்மையே நமக்கு உணவாகவும் பானமாகவும் அளித்துள்ளார் என்பதே அந்நம்பிக்கை. யோவான் நற்செய்தி இந்த உண்மையை விரிவாக விளக்குகிறது (யோவா 6). இயேசு தந்தையாம் கடவுளிடமிருந்து பெற்ற வாழ்வை நம்மோடு பகிர்ந்துகொள்கின்ற கருவியாக நற்கருணை உள்ளது (யோவா 6:57). இயேசு நமக்குத் தம் உடலை உணவாகவும் இரத்தத்தைப் பானமாகவும் தருகிறார் (யோவா 6:55). இயேசு தம் சதையை நமக்கு உணவாக்குவது எப்படி முறையாகும் ? இக்கேள்வியை இயேசுவிடமே கேட்டனர் அக்கால மக்கள். அதற்கு இயேசு அளித்த பதில்:
எனது சதை உண்மையான உணவு; என் இரத்தம் உண்மையான பானம்” என்பதே (யோவா 6:55). உடலை வளர்க்க உதவும் உணவு நமக்கு நிலையான வாழ்வை அளிக்க முடியாது. ஆனால் இயேசு வழங்குகின்ற அவருடைய சதை” நமக்கு நிலைவாழ்வை அளிக்கும் (யோவா 6:51-54).
எனவே, இயேசு தருகின்ற உணவு முற்காலத்தில் வழங்கப்பட்ட மன்னா என்னும் உணவை விடவும் உயர்ந்தது. அவ்வுணவை உண்டவர்கள் மீண்டும் இறந்தார்கள். ஆனால் இயேசுவின் உடலை உண்போர் எந்நாளும் உயிர்வாம்வர். இயேசு வழங்குகின்ற உயிர் இம்மண்ணகத்தைச் சார்ந்ததல்ல. மாறாக, எந்நாளும் நிலைத்து நிற்கின்ற விண்ணகத்தைச் சார்ந்தது. தந்தையாம் கடவுள் இயேசுவோடு எந்நாளும் இணைந்து வாழ்வதுபோல நாமும் கடவுளின் உயிரை நம்மில் கொண்டு அவர் வழியாகவே வாழ்வோம். அந்த வாழ்வுக்கு ஒருநாளும் முடிவு இராது.
இந்நூலானது. எபிரேய மொழியில் சாலமோனின் பழமொழிகள் என்றும், கிரேக்க விவிலியத்தில் பழமொழிகள் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இந்நூல் ஒருவரின் படைப்பு அல்ல, மாறாக பலரின் படைப்பாகும். இது நான்கு சூழ்நிலை ஆய்வுக்குத் தகுதி பெறுகின்றது. அவை:- 1, அரசவை சூழ்நிலை 2. பள்ளிச் சூழ்நிலை 3. இனச் சூழ்நிலை 4. அறிவுப்புலமை சூழ்நிலை போன்ற குழுக்களில் தோன்றியது. ஞான போதனைகளை ஏற்க வேண்டுமென்று மக்களை இந்நூல் தூண்டுகிறது. இந்நூலானது ஒழுக்கம் மற்றும் சமயம் சார்ந்த போதனை தொகுப்பாகும். ஆண்டவரிடம் கொள்ளும் அச்சமே ஞானத்தின் தொடக்கம் என்று தொடங்கி சமய ஒழுக்கம், நல்லறிவு, மற்றும் தன்னடக்கம், பற்றி விளக்கிக் கூறுகிறது. “வாருங்கள்! நான் தரும் உணவை உண்டு, நான் கலந்த ரசத்தை பருகுங்கள். அப்போது வாழ்வீர்கள். இவ்விதம் வாழும்போதுதான் விவேகம் உள்ளவர்களாக மாறுண்கள். அவ்வாறு செயல்படுவதுதான் ஞானம், என்பதை முதல் வாசகம் கூறுகிறது.
தந்தை கடவுள் தன் அன்பை கிறிஸ்து வழியாக உலகுக்கு வெளிப்படுத்தினார். திருமுழுக்கும் விசுவாச வாழ்வும் இறை அரசில் பங்கு கொள்வதன் அடையாளம் ஆகும், கடவுளைப் போல வாழ முயற்சி செய்யுங்கள் என்று தூய பவுல் அறிவுறுத்தி, அத்தகைய வாழ்விற்கு ஏற்ற சில நெறிகளையும் கூறுகிறார். “ஞானமற்ற அறிவிலிகளாய் இராமல் ஞானிகளாய் வாழ வேண்டும். ஞானம் உடையோர் கவனம் செலுத்துவதிலும், ஆய்வு செய்வதிலும் வளர்கிறார்கள். இன்று ஆண்டவரின் நாள் என்று நம்பும் போது நிகழ்கால தீமை மறைகிறது. கொடுக்கப்பட்ட நேரத்தை நன்மை செய்வதற்காக செலவிட வேண்டும் கடவுளை அன்பு செய்வதிலும், மகிமைப்படுத்துவதிலும் தான், நற்சிந்தனையும் நன்றியுணர்வும் உதிக்கிறது” என்று இவ்வாசகம் நமக்கு அறிவுறுத்துகின்றது.
நற்செய்தி வாசகப் பின்னணி (யோவான் 6:51-59)இயேசுவே உயிர்தரும் உண்மையான உணவு. ஞான வாழ்வில் ஈடுபட ஒருவன் முதலில் தன்னை அறிவது அவசியம். இயேசு தன்னை அறிந்து பிறருக்கு வெளிப்படுத்தினார். தன்னைப்பற்றிய தெளிவு பெற்றவன் கடவுள் மற்றும் உலகு பற்றிய தெளிவு பெறுவான். நம்பிக்கையாளன் கிறிஸ்துவின் உடலையும் இரத்தத்தையும் பெறுவதன் மூலம், கிறிஸ்துவின் விடுதலையைப் பெற்று, அவரை நம்பி ஏற்றுக்கொள்கிறான். நற்கருணையை உண்ணுகிற- போது இயேசு பூமியில் இரத்தம் சிந்தி துன்பப்பட்டு, சிலுவையில் மரித்து தன்னையே தியாகம் செய்து, நம் பாவத்தை போக்கினார் என்பதை நினைவு கூற வேண்டும். இதனால், இயேசுவோடும் கடவுளோடும் நமது உறவு வளர்கிறது. நற்கருணையை உட்கொள்வதால் நாம் நிலை வாழ்வை பெறுகிறோம். கடவுள் இயேசுவை தீயவற்றிலிருந்து பாதுகாத்தார். நாம் நற்கருணை உண்ணும் போது, அவரே நம்மை அனைத்து தீய வழிகளில் இருந்தும் பாதுகாக்கிறார். இயேசு வழியாக நம்பிக்கையை பெறுகிறோம். நற்கருணை வழியாக வாழ்வு பெறுகிறோம்
.விண்ணின் நிலவில் தெரிவது புன்னகை பூக்கள்
கண்ணிண் கருவில் தெரிவது தீராத தேடல்கள்.
மின் மணத்தில் தெரிவது மந்திர மொழிகள்
இயேசுவின் இதயத்தில் தெரிவது தியாக தாகங்கள்!
பாவிகளாகிய மாந்தர் அனைவருக்காகவும், தம் உயிரையும் ஈந்தார் நம் அன்பர் இயேசு கிறிஸ்து இதன் மூலம், இயேசுவின் தியாக உள்ளமும், முடியாத அன்பும் தெரிகிறது. இழக்கும் மனமும் மற்றும் கடவுளின் அளவிட முடியாத அன்பும் தெரிகிறது. பெறுவதில் சாமர்த்தியம் உள்ளது. ஆனால், கொடுப்பதில் தியாகம் நிறைந்துள்ளது. எனவே நாம் பெறுவதை விட்டுவிட்டு கொடுப்பதில் வளர வேண்டும் என்று, இன்றைய அனைத்து வாசகங்களும் நமக்கு அழைப்பு விடுக்கிறது. தன்னிடம் ஒன்றும் இல்லையே என்று வருந்து வதை விட நம்மிடம் இருக்கும் கண்ணீரைக்கூட கடவுளிடம் கொடுக்கலாம் நாம் கொடூத்த கண்ணீர் கானல் நீராக மறைகிறது. அவை கருணை கடலாக உருவாகி நம்மையே அதில் நனைக்கும் ஏனெனில், “கடவுளுக்கு ஏற்ற பலி நொறுங்கிய உள்ளமே” (தி.பா.. ௧1-16-17).
தாழ்ச்சியான மனதையும் நொறுங்கிய உள்ளத்தையுமே கடவுள் ஏற்பார். கண்ணீரிலும் கடவுளைக் காண கடவுள் ஞானம் தேவை. அந்த ஞானத்தை பெற்று, சுவைத்து, பேரின்ப வாழ்வு வாழ வேண்டி இன்றைய முதல் வாசகம் நம்மை அழைக்கிறது. நம் உள்ளத்தில் ஞான ஒளி சுடர் விடும் போது, அவ்வொளி அன்பின் ஜோதியாக செல்லும் இடமெல்லாம் எரியும். ஞானம் அற்றவர்களாக அல்ல, மாறாக ஞானம் உள்ளவர்களோடு வாழ இன்றைய இரண்டாம் வாசகம் நம்மை அழைக்கிறது. ஞானமுடையோர் இவ்வித உலக இன்பம், பதவி வெறி, பண மோகம், பெண் தாகம் போன்ற மாய வலையில் இருந்து தங்களை விடுவித்துக் காத்துக்கொள்வர். அன்போடும் தியாகத்தோடும் வாழ அறிவுடன் ஞானமும் தேவைப்படுகிறது. “கிறிஸ்துவே கடவுளின் ஞானம்” (1கொரி, 1:24). கிறிஸ்து இயேசுவை நம்பி நம் உள்ளத்தில் பெறும் போது, இறை ஞானம் நம்மில் செயலாற்றுகிறது.
மனிதனின் அறிவில் முளைப்பது ஆணவம் என்ற மரம், அது வளர வளர நம்மையும் அழிக்கும், நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களையும் அழிக்கும். அது, கடவுளுக்கும் நமக்கும் இடையேயுள்ள ஓர் உன்னதமான உறவை துண்டிக்கும். ஆனால் கடவுளின் ஞானத்தில் உதிப்பதோ தியாக சூரியன். அது அனைத்து மக்களுக்கும் வெளிச்சம் கொடுத்து, அக இருள் நீக்குகிறது. எங்கும் இறை ஒளியான அன்பின் முகத்தை செல்லும் இடமெல்லாம் விதைத்து இறை அரசை மண்ணில் பரப்பும்.
பிறருக்காக சிந்திய ஒரு துளி கண்ணீரும், சிறு துளி உதவியும் வீணாக போகவே போகாது. ஒரு சொட்டு நீர் நீ இழக்கும் போது, ஒரு கோடி கடல் நீர் அளவுக்கு நீ திரும்ப பெறுவாய். “ஏழைகளுக்கு இரங்குபவன் கடவுளுக்கு வட்டிக்கு கொடுக்கிறான். அவரும் கைம்மாறு அளிப்பார்” (நீ.மொ. 19:7). நீங்கள் சேர்த்ததெல்லாம், பெற்றதெல்லாம் உங்களுக்கு மட்டும் என்று கடவுள் தரலில்லை. பிறருக்குக் கொடுத்துப் பாருங்கள். இன்ப வனத்தையே வென்று விடுவீர்கள்.
கொடு கொடு என உன் உள்ளம் உன்னை உருவாக்கும் போது விடு விடு என உன் சுய நலம் நீங்கி பெறு பெறு என இறை அருளை சேர்ப்பாய். கொடுப்பவர், இறைவன் பக்கத்தில் இருக்கிறார். கொடாதவர் அழிவுப்பாதையின் விளிம்பில் இருக்கின்றனர். ஒரு தாயின் இதயத்தைப் பாருங்கள். மெழுகு தன்னையே கரைத்து உலகுக்கு ஒளி கொடுப்பது போல, ' தாயானவள் தன் குழந்தை மகிழ்ந்து வளர தன்னையே செதுக்கி, தன் தியாக உள்ளத்தைக் காட்டுகிறாள். “கொடை வழங்கும் போதெல்லாம் முகமலர்ச்சியோடு கொடு?” (சீரா. 35:8) என்று கூறுவதைக் கவனியுங்கள். கடவுள் இன்முகத்தோடு தம் அன்பை அனைவருக்கும் பொழிந்தார். இயேசு அன்போடு தன் உயிரையே மக்களுக்காக அளித்து தன் தாழ்ச்சி நிறை, தியாக இதயத்தை வெளிப்படூத்தினார். இவ்வாறு இன்றைய அரசியல் தலைவர்களும், சமுக தலைவர்களும், சமய தலைவர்களும் மற்றும் வசதி படைத்தவர்களும் தங்களையே தியாகம் செய்ய தயாராகினால், உலகில் வறுமை, பசி, பட்டினி போன்ற கொடிய நோய்களும் உயர்ந்தவன் தாழ்ந்தவன், பணக்காரன் ஏழை போன்ற எந்த குறைபாடுகளும் இருக்காது.
ஆனால், இன்றைய குழல் எவ்வாறு உள்ளது. கொடுக்கும் குணம் நிறைந்தவர்களைவிட பிடூங்கும் உள்ளங்களே மலிந்துக் கிடக்கின்றது. உழைக்கும் மக்கள் நீதியான, போதிய ஊதியம் பெறாமல் தவிக்கின்றனர். ஒரு சில தந்திர செல்வந்தர்கள் தாங்கள் உயர ஏழையின் இரத்தத்தை உறிஞ்சுகின்றனர். அன்று இறைவாக்கினர் அணிந்த உடையை ஒரு சில போலித் தலைவர்கள் போர்த்திக் கொண்டு மக்களை மயக்கினார்கள். தனக்கு வேண்டிய இரையைக் கவ்வும் ஓநாய் போல பொருளாசை கொண்டு, ஏழைகளை ஏமாற்றினார்கள். இவ்வாறு வாழ்ந்த ஏமாற்றுக்காரர்களை, இறைவாக்கினர் ஆமோஸ் சாடிணர். இவர்கள், பணத்திற்காக எழை எளிய மக்களையும், தெய்வீக மதிப்பீடுகளையும் விற்றவர்கள் நமது வாழ்வு எவ்வாறு உள்ளது? பிறர் தேவையை போக்கி கொடுக்கும் வள்ளல் குணம் உள்ளவர்களா? அல்லது பிறரிடமிருந்து பிடுங்கி நம் தேவையை மட்டும் பார்க்கும் மனிதர்களா? கொடுத்து வாழவே இன்று நாம் அழைக்கப்பட்டுள்ளோம் ஏனெனில், வாங்குவதும் பெறுவதும் சாமார்த்தியம், ஆனால் கொடுப்பதோ தியாகம்
.“தூன் பெற்ற உணவைப் பகிர்ந்துண்ணும் பழக்கம் உடையவனை பசி என்னும் தீப நோய் அணுகாது” (குறள் 227). “இறுதி நாளில் நமது தீர்ப்பு, பிறருக்கு நாம் செய்த உதவியின் அடிப்படையில்தான் அமையும் (மத்தேயு 25:35-37) கொடுப்பவன் அன்பில் வளர்ந்து அன்பைப் பெறுகிறார். சிறுக விதைப்பவன் சிறுக அறுப்பான், பெருக விதைப்பவன் பெருக அறுப்பான் நீதியை விதைத்து ௮ன்பை அறுவடை செய்தால், ஆண்டவரின் நீதி பொழியப்படும். முகவாட்டத்தாலோ, கட்டாயத்தாலோ கொடாதீர்கள், முகமலர்ச்சியுடன் கொடுப்பவர் மேல்தான் கடவுள் அன்பு கூறுகிறார் என்று தூய பவுல் போதிக்கிறார். ஆகவே, நாம் செய்ய வேண்டியது என்னவென்றால், பகிர்ந்து வாழ வேண்டும் இறைவன் நமக்குத் தந்த வளங்களை பிறரோடு பகிர்ந்து வாழ வேண்டும்.
இயேசு தனது உடலையும் இரத்தத்தையும் உணவாக உலகுக்கு அளித்தார். இதன் மூலம், இயேசு கடவுள் மீது கொண்ட அன்பை நாம் அறியலாம். கடவுளின் திட்டத்திற்கு தன்னை முழுவதுமாக கையளித்தார். இயேசுவின் தாழ்ச்சியான உள்ளமும், கீழ்ப்படியும் குணமும் நமக்கெல்லம் ஒரு முன் மாதிரி ஆகும். இயேசு கடவுள் விருப்பத்திற்கேற்ப தன்னை இழந்தார். கடவுளோ அவரை உயிர்ப்பித்து உயர்த்தி விட்டார். நாமும் கடவுளுக்காக நம்மை இழப்போம், அப்போது கடவுளால் உயர்த்தப்படுவோம். இயேசுவின் ஒரு துளி ரத்தம் போதும், உலகம் மீட்பு பெறும். மனிதனின் ஒரு துளி தியாகம் போதும், ஏழைகள் வாழ்வு பெறுவர்.
*நற்கருணையை நம்பிக்கையோடு பெறும் போது, கடவுளோடும் இயேசுவோடும் நட்புறவு மேற்கொண்டு, அவரோடும் ஒன்றாகிறோம். * மனிதன் மனம் மாறி, இயேசுவிடம் திரும்பி வந்து, நற்கருணைக் கொண்டாட்டத்தில் கலந்து கொள்வதன் மூலம் மகிழ்ச்சியை பெறுகிறான். * விவேகம் உடையோர் நல்லது எது, தீயது எது என அறிந்து தியதை விலக்கியும், நல்லதை தேர்ந்தெடுத்தும் வாழ்கிறார்கள்.
ஞான நூல்களில் முதன்மையானது நீதிமொழி ஆகமம். குரு, இறைவாக்கினர், ஞானிகள், ஆகியோர் இஸ்ரயேலின் ஞானாசிரியர்கள். இறைவனின் வாக்குறுதி, தேர்தல், உடன்படிக்கை, திருச்சட்டம் ஆகியவற்றை நேரடியாக ஞான நூல்கள் உணர்த்துவது இல்லை. உலகியல் வாழ்க்கையின் வெற்றியின் அடிப்படையிலிருந்து எழுந்தவை. ஆனால் மெய்ஞ்ஞானி உலக ஞானத்தைக்கொண்டும் தாழ்ச்சியையும் தெய்வபயத்தையும் உணர்ந்து கைக்கொண்டான். ஆதலின் ஞானநூல் வழியாக மெய்யுணர்வு பெற வழிகாட்டும் வகையில் இறைஞானமே மெய்யடியானின் உணவு என்று காட்டும் வகையில் இன்றைய வாசகம் அமைகிறது.
நன்மை-தீமை; ஒளி-இருள்; ஞானம்- அறிவின்மை என்று உலகைப் பலவாறு பிரிக்கலாம். மாறுபட்ட இவை மாந்தர் அனைவரையும் தம் வயப்படுத்த முயல்கின்றன. இன்றைய வாசகம் முதலில் ஞானத்தின் அழைப்பை நமக்குத் தருகிறது.
ஞானம் இளையோரை எல்லாம் விருந்திற்கு அழைக்கிறது. விருந்துணவாக இறைச்சியும் மதுவும் வழங்கப்படுகின்றன. சுவையூட்டத் தக்க வகையில் நறுமணமூட்டி ஞானம் விருந்துக்கு அழைக்கிறது. விவேகமாக வாழத்தக்க வழிகளைக் கற்றுக்கொள்ளும்படி இவ்விருந்து நடைபெறுகிறது. “ஞானம் விவேகமில்லாதவர்க்கு உரைத்ததாவது: வாருங்கள், என் அப்பத்தை உண்டு, உங்களுக்காக நான் கலந்து வைத்திருக்கும், பழச்சாற்றைக் குடியுங்கள். சிறு பிள்ளைத்தனத்தை விட்டுவிட்டு வாழுங்கள். விவேகத்தின் வழிகளில் நடந்து செல்லுங்கள் ” (6).
விவேகம் என்றாலே நன்மை - தீமைகளை, நிலையானவை- நிலையற்ற வைகளை, உண்மை - பொய்யைப் பகுத்துணரும் சக்தி. பகுத்து உணர்ந்து நன்மையை, நிலையானவற்றை, உண்மையைக் கைக்கொண்டு தீமையை, நிலையற்றவற்றை, பொய்யைக் கை விடுவது ஆகும். “சொல்லில் பதர் களைந்து சொல் முடிவு காணாதோர், நெல்லில் பதர்போல நிற்பார் பராபரமே என்பர் தாயுமானவர்.
யாவே தம் மக்களுக்கு விருந்து ஒன்றினை மலைமீது ஆயத்தம் செய்வதாக இறைவாக்கினர் எசாயா கூறுகிறார்.
“படைகளின் ஆண்டவர் இந்த மலையில் மக்களினங்கள் அனைவருக்கும் சிறந்ததொரு விருந்தை ஏற்பாடு செய்வார்; அதில் சுவைமிக்க பண்டங்களும், பழரசப் பானமும், கொழுப்பான இறைச்சித் துண்டுகளும், வடிகட்டிப் பக்குவப்படுத்திய திராட்சை இரசமும் பரிமாறப்படும். ”” (எசா. 25 : 6; காண்: 55:1- 5).
நம் பெருமானும் விண்ண,சு ஒரு விருந்து என்று எடுத்து இயம்புகிறார் (மத். 22). மீட்படைந்தோருக்கு மனுமகனே விருந்து ஊட்டுவதையும் (மாற். 14 : 25), கிறிஸ்து பெருமான் அடியார்க்கு நற்கருணை விருந்து ஊட்டுவதையும் காண்கின்றோம்.
விருந்திற்கு வரும்படி எல்லாருக்கும் அழைப்பு வரினும் தள்ளுவோர் உண்டு. சாக்குப் போக்குச் சொல்வோர் உண்டு. தக்க முறையில் கலந்து கொள்ளாதாரும் உண்டு. விதைக்கப் பெற்றவற்றில் சில விதைகளே நற்பயன் தருவது போல விண்ணரசு விருந்தில் முழுப்பங்கு ஏற்பவரும் சிலரே. அச்சிலருள் நாமும் இடம் பெறுகிறோமா என்பதே வினா.
இறைவன் நமக்கு வழங்குகின்ற விசுவாசம், இறைவாக்கு, அருள் முதலியவை யாவும் இத்தகைய விருந்தேயாகும். ஆதலின் “அன்பர் எல்லாம் இன்பம் அருந்திடவும் யான் ஒருவன் துன்புறுதல் நன்றோ?” (தாயுமானவர்) என்ற மெய்ஞ்ஞானம் தோன்றின் நாம் உய்வு அடைவோம்.
கடவுளைப் போல வாழ முனையுங்கள் என்று அறிவுறுத்துகிற புனிதர் பவுல், அத்தகைய வாழ்விற்கு ஏற்ற சில நெறிகளை இன்றைய வாசகத்தில் தெளிவுபடுத்துகிறார்.
“பார்த்து நடப்பது மேல் வாசல்: அந்தப் பாதை அறிவது எவ்வாறு? மாத்திரை நேரம் பிரியாமல் பாதை மார்க்கம் கேளடி ஞானப் பெண்ணே” என்று நம் நாட்டவர் அறிவுறுத்தினர். புனித பவுல் கிறிஸ்தவருக்கு உணர்த்துவதும் அதுவேயாகும்.
“ஞானமற்றவர்களாய் நடக்காமல் ஞானிகளாய் நடந்து கொள்ளுங்கள்.” “நாம் வாழும் இக்காலத்தை முற்றிலும் பயன்படுத்துங்கள்.”
“குடிமயக்கத்திற்கு இடம் கொடாதீர்கள். வாழ்க்கைக்குப் பயன்படக்கூடிய சிறந்த அறிவுரைகள் இவை. அறிவுள்ளவன் தனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட தன் வாழ்நாளைப் பயனுள்ள வகையில் செலவழிப்பான். அழிவுள்ள இவ்வாழ்வைக் கொண்டு அழியாத நித்திய வாழ்வைத் தேடிக் கொள்வான். மதுபானம் மனிதனுக்கு ஒருமயக்கத்தைக் கொடுக்கிறது. குடும்பங்களை அழிக்கிறது. எவனுக்குக் கேடு? எவன் தந்தைக்குக் கேடு? எவனுக்குச் சண்டை? எவனுக்குப் படுகுழிகள்? கண் வீக்கம் எவனுக்கு? இவையனைத்தும் மதுபானத்தில் காலம் போக்கி, பாத்திரங்களை முழுதும் குடிக்கும் அலுவலாய் இருப்பவனுக்கே அல்லவா? “இந்த இரசத்தின் 'சிவப்பென்ன! பாத்திரத்தில் அதன் பளபளப்பென்ன! ' எனச் சொல்லி மகிழாதீர். அது தொண்டைக்குள் செல்லும்போது இனிமையாயிருக்கும்; பிறகோ அது பாம்பு போலக் கடிக்கும்; விரியனைப் போலத் தீண்டும் ' (நீமொ. 23: 31- 39). “அறிவிலிகளாய் இராமல் ஆண்டவருடைய திருவுளம் யாது எனப் புரிந்துகொள்ளுங்கள் (எபே. 5: 17) என்கிறார் பவுல்.
இறைவனின் திருவுளம் அறிந்து உணர வேண்டிய இன்றியமையாத தேவை உடையோர் நாம். தேவ கட்டளையை மீறியதால் பாவம் உண்டானது. நம் பாவத்தை அகற்றுவது மட்டுமன்றி, உலகோர் பாவத்தையும் அழிக்கும் கடமையும் உடையோம் நாம். “உம்முடைய சித்தம் விண்ணுலகில் நிறைவேறுவது போல, மண்ணுலகிலும் நிறைவேறுக.” என்று வேண்டும் திருக்குலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் நாம். தந்தையின் திருவுளத்தை. நிறைவேற்றவே இயேசு வந்தார். தனது விருப்பப்படி அன்று, பிதாவின் சித்தத்தின்படியே நடக்கட்டும் என்று வேண்டினார்.
“குடி மயக்கத்திற்கு இடம் கொடாமல் தேவ ஆவியால் நிறைவு பெறுவது கடவுளின் திருவுளம். இவ்வாறு நிறைவு பெற்றவர்கள் தந்தையாம் கடவுளுக்கும் மீட்பராம் கிறிஸ்துவுக்கும் தேவ ஆவியின் “உள்ளூக்கத்தினால் எந்நேரமும் நன்றி நிறைந்தவராய் வாழ்வார்கள்.”
கடவுளின் அன்பிற்காக நன்றியுடன் வாழ்கிறோம். நாம் பாவி என்று பாராமல் நமக்காக உயிர்த் தியாகம் புரிந்த நம் பெருமானிடம் நன்றி பூண்டவராய் வாழ்கிறோம். இத்தகைய நன்றி மனப்பான்மையைத் தூண்டி ன எழுப்புபவர் தூய ஆவியார்.
தூய ஆவியார் நன் றியுடைமையை எவ்வாறு தூண்டுகிறார்? நாம் எல்லோரும் கடவுளைப் பாடிப் புகழுமாறு செய்வதாலும், நம்முடன் வாம்வோர்க்கு நன்னெறி புகட்டி அதில் நடந்து வரத் தூ£ண்டுவதன் மூலமாகவும், புகழ்ச்சியினால் உள்ளம் நிறைந்திருக்க, வாழ்க்கைப் படகை ஓட்டுகிறவர்கள் மெய்யடியார்களாகிய கிறிஸ்தவர்கள். “ஆண்டவரை நான் எக்காலமும் போற்றுவேன்; அவரது புகழ் எப்பொழுதும் என் நாவில் ஒலிக்கும். நான் ஆண்டவரைப் பற்றிப் பெருமையாகப் பேசுவேன்; எளியோர் இதைக் கேட்டு அக்களிப்பர் ' (திபா. 33) என்று வாழ்வதே நமது வாழ்க்கை என்று அருளிச் செய்துள்ளார் தூய ஆவியார். இத்தகைய வாழ்வே நமது. வாழ்வு! இதுவே நமது ஒழுக்கம் !
கடந்த இரண்டு வாரங்களிலும் நம் பெருமான் விசுவாசத்தினாலும் வாக்கினாலும் நமது உணவாகிறார் என்பதை விளக்கினார். இன்று அவற்றிலும் மேலான உணவாக நம் பெருமான் தம்மையே நமக்கு அருளுவதை எடுத்து உரைக்கிறார் யோவான்.
ஞான வாழ்வில் ஈடுபட விரும்பும் ஒவ்வொருவனும் முதல்கண் தன்னை அறிய வேண்டும். “தன்னை அறியில் தலைப்படும் தலைமகன் ”' என்று நம் நாட்டு ஞானாசிரியர் அப்பர் உணர்த்துகிறார். நம்பெருமான் இயேசுவும் தம்மை அறிந்து வெளிப்படுத்தி அருளி உள்ளதைப் பல இடங்களில் காண்கின்றோம். “நல்ல ஆயன் நானே” (யோ. 10 : 14) “உம்மோடு பேசும் நானே அவர்” (யோ. 4: 26) " உலகின் ஒளி நானே (யோ. 8: 12) என்றெல்லாம் அவர் உணர்த்தி உள்ளதைக் காண்க. தன்னைப் பற்றிய தெளிவு. பெற்றவனே கடவுளைப் பற்றியும் உலகைப் பற்றியும் தெளிவாக உணர்ந்து. நன்னெறியில் செல்ல இயலும். “வைக்காத இடத்தில் எடுப்பவர், விதைக்காத வயலில் அறுப்பவர் ' என்று கடவுளைப்பற்றித் தவறாகக் கணித்தவன் பேரிழப்பிற்கு உள்ளானான் என்பதையும் அறிக. நாம் ஒவ்வொருவரும் விண்ணகத் தந்தையின் செல்லப் பிள்ளை என்ற மெய்யுணர்வு நம்மில் எத்தனை பேருக்கு உண்டு? அதை நம்பி முழுமையாக வாழ்வில் ஏற்றுக்கொள்ளும் கிறிஸ்தவர் எவ்வளவு பேர்!?
“ஆரா அமுதே” “கற்றவர்கள் உண்ணும் கனியே" “பழம் ஆகிச் சுவையாகிப் பயக்கின்றான் காண்” (அப்பர்), “சிந்தித்து எழுவார்க்கு நெல்லிக் கனி” (சுந்தரர்) என்றெல்லாம் நம் நாட்டவர் ஏத்திப் புகழ்ந்தாலும் ஒர் அணியாகச் சொன்னார்களே அன்றி வேறன்று. ஆனால் நம் பெருமான் உண்மையிலும் உண்மையாக நமக்கு உணவாகிறார். நாம் இதனை ஓர் உவமையாக எண்ணிவிடலாம் என்பதனை உணர்ந்து “எனது சதை உண்மையான உணவு. எனது இரத்தம் உண்மையான பானம் (யோ. 6 : 55) என்று அழுத்தம் திருத்தமாகக் கூறுகிறார்.
நம்பெருமான் நமக்கு உண்மையாகவே உணவாகிறார் என்ற பேருண்மை உணர்வதற்கு அரியது. ஆதலின் இதனைப் படிப்படியாக நமக்கு உணர்த்துகிறார். 1) முதலில் ஐந்து அப்பங்களைக் கொண்டு ஐயாயிரம் பேருக்கு உணவு அளித்துத் தாம் உணவு அளிக்க வல்லவர் என்பதை உணர்த்துகிறார். 2) பின் “என்னில் விசுவாசம் கொள்பவன் என்றென்றும் வாழ்வான்" என்று விசுவாசத்தைப் பற்றி உணர்த்துகிறார். 3) அடுத்து, “வாழ்வு தருவது தூய ஆவியே; ஊனியல்பு ஒன்றுக்கும் உதவாது. நான் கூறிய வார்த்தைகள் வாழ்வுதரும் ஆவியைக் கொடுக்கின்றன ' (யோ. 6 : 63) என்று தெளிவுபடுத்துகிறார். 4) இறுதியாக, நமக்குத் தாமே உணவு ஆவதை “நானே வானிலிருந்து இறங்கி வந்த உணவு என்கிறார்.
உடல் வாழ உணவு தேவை. அந்த உணவைப் பல்வேறு வகையில் படைத்துப் பலுகச் செய்கிறார் கடவுள். இவ்வுணவு எல்லார்க்கும் உரியது. உயிருள்ள அனைத்திற்கும் உணவு அடிப்படை. உரிமை. வாழ்வு தரும் வார்த்தை கடவுளின் வார்த்தை. அறிவும், ஆறிவினால் தோன்றும் மெய்யுணர்வும் அடுத்துவரும் ஓர் அடிப்படை உரிமை. “ஆதியிலே வார்த்தை இருந்தார், அவ்வார்த்தை கடவுளாய் இருந்தார் என்பதன் மூலம் உண்மையான வார்த்தை, பொருள் உள்ள வார்த்தை, உயிரூட்டும் வார்த்தை கடவுளே என்பது தெளிவு. அறிவில் சிறந்தது கடவுளை அறிவது. கடவுள் வாலறிவன். கடவுளை அறிபவன் அவரிடம் சரண் அடைகின்றான். அதனை விசுவாசம் என்கிறோம். ஆதலால் விசுவாசத்தால் வாழ்பவன் பக்தன். இத்தகை விசுவாச வாழ்வும் மனிதனுக்கு அடிப்படை உரிமை.
இவ்வாறு உடலும் அறிவும் உணர்வும் சிறக்கக் கடவுளே உணவாகிறார் ஆதலின் விண்ணிலிருந்து இறங்கி வந்த உயிருள்ள உணவு நம்பெருமான் இந்த நால்வகை உணவும் அறுசுவை உணவிலும் அடிப்படையான து அத்தனை வகையிலும் நம்பெருமான் நமக்கு உணவூட்டுவதால் பக்தர்கஎ் இறைவனை, “தேனே, அமுதே, கரும்பின் தெளிவே, தித்திக்கும் மானே (திருவாசகம்) என்று பாராட்டினர்.
நமக்கு நலம் தரும் உணவை நாம் நால்வகையிலும் நாடுகிறோமா?
